“Hier staan mooie Nordmans van eigen kweek”, vertelde de boer van de Rietgoorsestraat met trots in zijn stem toen ik op 1 december in de snijdende waterkoude wind op strooptocht was naar de perfecte boom. Zijn erf stond zo vol met bomen dat het moeilijk kiezen was, op deze foto is slechts een heel klein deel van eigen kweek te zien.
Ik zocht er eentje uit die kegelvormig was, het liefst zonder gaten tussen de takken en waar niet teveel van de top afgehaald moest worden voor de piek, en vooral niet te idioot breed, niet teveel eisend dus. De man had een engelengeduld en liet me een kwartier later even alleen met drie bomen die de schifting hadden gehaald om hier eentje uit te kiezen terwijl hij een andere klant hielp. Thuis sleepte ik hem (de boom, niet de boer) op een dik zeil naar de achterdeur, en zette ik hem rechtop tussen de containers, de grijze container zette ik er voor; zo stond hij veilig in weer en wind, en over water geven hoefde ik me niet druk te maken afgelopen 3 weken
Zondag hebben DH en ik hem in de kamer gezet, we hadden hem op een hoge keukentrap gelegd, naar binnen gedragen en zo in de buitenpot geschoven, het ging vlotter dan de voorgaande jaren, ook al was het nog steeds zwaar werk voor DH die “de brancard” bij de pot tilde. Ondertussen schreeuwden de kleintjes die in de keuken waren opgesloten hun keeltjes schor, eenmaal in de kamer gelaten vlogen ze op de boom af; Arya vond de beestjes die uit de boom kwamen veel interessanter dan de boom zelf,
Jon inspecteerde de boom, rook de vreemde geurtjes en probeerde een paar takken uit om te zien of hij er op kon staan, maar de onderste waren te zwak en zakten te ver door, waardoor hij het niet verder probeerde, gelukkig. Omdat ze er niet inklommen heb ik er ’s avonds de lampjes in gehangen, Jon was erg behulpzaam en trok mee, Arya liet zich al door mijn eerste: “Nee!” gevolgd door een klap in mijn handen ‘opvoed/africht techniek’ afschrikken, maar Jon is baldadiger en brutaler, echt een puber die zijn eigen plan trekt. De treeskirt die ik onder de boom legde om de elektra af te dekken was erg verleidelijk om mee te spelen. Ik liep even naar de keuken, hoor gestoei, kijk om en zie dit
Het kleed wordt als speelkleed uitgetest, het schuift ook zo lekker mee. Omdat het meterslange dunne kabeltje tussen stekker en lichtjes niet zo kon blijven liggen, heb ik deze in een etuitje gedaan,
duidelijk niet goed verstopt en een roze zakje werkt daar niet echt aan mee, want Jon had het gelijk in de gaten, maar nu blijven ze er in ieder geval niet achter haken in een van de vele achtervolgingen rond de boom. Toen ik de volgende ochtend de kamer instapte was ik voorbereid op alles, maar dit was het enige ondeugende wat zichtbaar was,
De zingende hond in de hoek in het kleedje gewikkeld; het hondje dat ik ter bewaking onder de boom had gezet voor het slapen gaan is dus niet zo afschrikwekkend voor hun als dat het voor Zipje en Zopje was, Zopje slikt nog steeds als hij het ziet staan, maar Jon daagt het beest gewoon uit, hoe vals het nu ook zingt. Misschien juist daarom, ik zal de batterij eens vervangen, kijken hoe hij reageert als de oren weer meeklapperen.
Maandagavond gingen de kleintjes weer uit de kamer en tuigden DH, Suzanne en ik de boom op, we lieten het maar bij die ene lichtsnoer, andere jaren hangen we er drie in maar dat geeft dus ook veel meer wirwar aan draadjes onder de boom en in de stekkerdoos; ook hebben we niet alle ballen er in gehangen, iets van 50 ballen hebben we achter gehouden voor het geval de boom er wat zou sneuvelen.
Toen ze de kamer weer in mochten hadden ze het niet gelijk in de gaten, Arya sprong eerst bij mij op schoot en had toen een WTF moment toen de boom klingelende geluidjes maakte toen Jon er langs liep en met zijn staart enkele takken liet bewegen.
Er werd daarna wat balorig tegen een bal gemept, geroken aan een ornamentje en getrokken aan het lichtsnoer, de stekkerdoos werd met een slippartij door de bocht mee getrokken en de boom gaf in tegenstelling tot mij geen krimp. Met een “op hoop van zegen” gevoel gingen we weer naar bed, en hadden van alles verwacht vanmorgen, maar er was niks gebeurd, geen omver gesprongen boom, zelfs niet één gesneuveld bal! Trots op mijn kleintjes 🙂
Het blijft voorlopig nog bij besnuffelen, aftasten en uitlokken. Ik ben wel blij dat we er geen slingers in hebben gehangen, misschien dat ik die rond de klimpaal gooi, of is dat gevaarlijk spul voor de katten?
Het kan dus wel, een gewone volgehangen kerstboom met jonge katten in huis (7 maanden oud nu) hoewel ik niet te hard moet juichen, ik zal maar snel afkloppen, het is nog geen kerstmis.
Om te voorkomen dat ze al glijdend op het kleed tegen de boom zouden knallen, heb ik het uit de kamer gehaald, en mag George het zolang aanhebben als cape, hoewel het Arya ook mooi staat. 
Zelden ben ik zo relaxed de kerstdagen tegemoet gegaan als dit jaar; het in de kamer plaatsen van de kerstboom, een echte met kluit en alles wat hierbij komt kijken, deed ik twee dagen na aankoop samen met Suzanne. Zipje, Zopje en Loki roken er even aan, de meeste interesse ging wel naar de insecten die uit de kluit en van de takken af kwamen, ze werden met smaak opgegeten. Een week later hing ik er de lampjes in, de takken zouden niet meer verder uit gaan hangen, en weer een week later (afgelopen zondag) hebben manlief en ik de ballen erin gehangen, zonder de kinderen dus, en dat was voor het eerst in 24 jaar!
De Jim Shore kerstbeelden kregen een mooie plek op en in de kast, net als de chocolaatjes
Geen kerst zonder de door mijn moeder gebakken tulband en amandelspijs staaf, zalig! 
ik heb maar bar weinig foto’s gemaakt,
Henk nam deze “selfie”, de enige foto van aan tafel, maar wel een leuke
Nadat alles was afgeruimd en opgeruimd kwam vlak voor de koffie/thee/fris het gaatjes vullende dessert buffet: de Blanc Manger (vanille roompudding), lekkere drie chocolade ijs, sorbet ijs en melkvrije chocolademouse en veel slagroom (gewone- en soja slagroom). Het was een zoete afsluiting van een heerlijke dag, en voor middernacht was iedereen weer veilig thuis, ook altijd fijn om te weten.
George kreeg gezelschap van de stenen kat, een cadeau van mijn broer en schoonzus, van het voorjaar zal ik er een mooie plek voor zoeken in de tuin.
en de kleine printjes en het middenstuk uit het paneel gesneden (was spannend), en toen ben ik aan het naaien gegaan.
