Toen ik vanmorgen voor de tweede keer naar de kleintjes ging kijken liepen Jon en Sherlock achter me aan de trappen op, dat ik een snoepstaafje liet zien boeide ze niet, maar het rinkelende speeltje aan het stokje des te meer. Jon sprong er gelijk op toen ik het speeltje op het al opgefrommeld speelquiltje legde, Fay stak gelijk haar kopje om het hoekje van de kastdeur, en toen Sherlock de kamer inliep, liepen ze gelijk enthousiast naar elkaar toe om te neuzen. Jon liep ook naar Fay toe en toonde veel interesse in haar geurtjes, ik denk dat hij Puk rook; hij bleef rustig maar toen ze naast hem wilde staan bromde hij kort, waarop ze achteruit liep. Sherlock neusde weer met haar, of fluisterde hij haar iets toe?

Hij nodigde haar uit mee te komen, iets waar zij wel oren naar had, maar ik niet

Ze kijkt even of Jon het goed vindt

Oei, ze is snel. Ze schrikt als ik mijn stoel naar voren schuif om de deur op een kier te duwen. Sherlock draait zich gelijk om en gooit nu de deur wagenwijd open

Hierna zet ik de deurstopper vlak achter de deur zodat hij niet verder dan 10 cm open kan, Sherlock loopt nog een paar keer in en uit, neuzen met Fay, en in zijn eentje naast Jon spelen op het quiltje, maar omdat Jon iets eerder had gebromd naar Fay toen ze in zijn personal space kwam, durft ze nu niet meer dichterbij het quiltje te komen. Ze kijkt dan wat Sherlock doet, en elke keer als hij de deur uitloopt wilt ze wel achter hem aan maar dan ziet ze mij en durft het niet aan. Jon verdwijnt ook de overloop op, Fay is ondertussen onder het bureau gaan zitten en als ik opsta duikt ze onder het bed. 

En Puk, leeft-ie nog? Jawel, terwijl Fay onder bed is gedoken schuif ik de kastdeur rustig open en draai voorzichtig de mand met de opening iets naar me toe. Puk kijkt me aan, hij ziet er niet meer angstig uit, ik zorg dat hij mijn hand niet ziet als ik een paar kattensnoepjes over de rand van de mand laat rollen, en schuif de deur weer een stukje dicht.

En hij eet want hij poept, ik ontdekte vanmorgen in beide bakken drolletjes en plasjes, terwijl ik de bakken gisteravond laat nog had leeg geschept (leeg als in de drolletjes en plasjes er uit gehaald).

Hoe verleidelijk het ook is om Fay naar beneden te laten gaan met Sherlock, we gaan het nog niet doen, het is gewoon te vroeg voor Jon. Ja, voor meneer Brombeer mag het ook niet te snel gaan, hij krijgt letterlijk uitslag van stress, en het is dus goed voor hem dat beneden voorlopig nog geen Fay luchtjes hangen, zodat hij zich in huis goed kan ontspannen.

Behalve op één plekje; ik heb het speelkleed van hun opvanghuis bij de boekenkast gelegd en daar ligt hij af en toe op als hij een gekke bui heeft. Sherlock zit hier geregeld op te spelen, hier een wazige foto om jullie een idee te geven waar ik het over heb. Twee losse lagen tapijt (als een deurmat), waarbij de bovenste vol gaten zit en met klittenband op de onderste mat blijft zitten.
Door de gaten heen proberen ze speeltjes te pakken, er lagen gisteren twee pingpongballen en een muisje (speelgoed) onder. Getsie, ik moet er niet aan denken dat ze er muizen van buiten in verstoppen, dat gaat lekker meuren.

Dit kleed gaat vandaag of morgen naar de kattenkamer zodat Puk ook op zijn gemak de geuren van Jon en Sherlock kan opsnuiven. Het komt allemaal wel goed.

Net als de kolibrie die even op een lijster leek wat de gevlekte buik betrof. Van dit

Naar dit

Er komt veel sparkle verf op dit vogeltje, want in het echt glimmen ze ook. En daarna goed drogen, zodat ik ze zondag kan oppersen, en dan lekker doorquilten. 

Woensdag eind van de middag kwam Jon mee naar boven, even hoi zeggen tegen Fay

en ruiken of Puk nog in de kast zat.

Het contact met Jon en Sherlock is steeds kort maar wel lief,
als ik alleen op de kamer zit komt Fay pas na een half uur uit de kast, ze eet dan wel vlak bij me maar ze mijdt mijn hand. En zodra het eten op is duikt ze weer in de kast, ze was niet te porren voor een spelletje.

Vandaag was het weer gezellig voor Fay toen ik de mannen mee naar boven kreeg, gelokt door een beetje tonijn. Jon at zijn hapje op, en keek toen rustig toe hoe Fay haar lepeltje vis naar binnen zat te werken

Sherlock liep in en uit,

de deur liet ik open staan omdat hij te gestresst raakte toen ik na zijn binnenkomst de deur dicht deed uit angst dat Fay er uit zou lopen. Fay liep steeds achter Sherlock aan richting de overloop, en ik hield ze steeds tegen door haar terug te duwen met de lange witte veer die ik beneden aan de trap had gevonden en uit de doos met kattespeeltjes van Fay en Puk bleek te komen.
Na een kwartier van zo rond banjeren hielden de mannen het voor gezien en dook Fay weer terug in de kast. Ik schepte in beide bakjes een lepeltje vis op de droge bakjes en liet ze met rust.

Stukje haken, eerst zorgen dat de lussen goed verdeel over de breedte zitten, ik zag dat ik hier en daar onbedoeld had gemeerderd, dus heb ik gewoon wat stokjes samengehaakt en de lussen staan nu wel goed. Ah het valt niemand op als ik de sjaal draag

tijd om zwarte lijntjes aanbrengen op het Frida Kahlo blok met het kruis tussen de borsten,

Wat een verschil

Daarna aan de slag met de kolibrie, om wat ideeën  van kleuren te krijgen keken we even op de iPad, Jon vond ze er allemaal wel smakelijk uitzien

Spannend werkje, ook maakte ik de blauwige baan aan de buik kant van de kolibrie een beetje dieper van kleur, het was me te licht. Nu ik op de foto kijk vind ik de rest van de baan ook te licht. Eerst me maar focussen op de kolibrie.

Na natmaken spatten de kleuren van het scherm af, nou ja, een beetje toch wel?

Zover ben ik gekomen, morgen weer verder, ik hoop hem dan af te krijgen