Daar zitten ze dan, tegen de muur geplakt naast de scrapquiltblokjes waar ik al heel lang niks meer aan heb gedaan, ondanks dat ze in het zicht zitten.
Mooi he
op maat geknipt met een royaal randje naadtoeslag, en zo omringt door het wit van de designwall vind ik het er heel mooi uit zien ?
“Niks meer aan doen”, sprak ik hardop tegen mijzelf, Arya antwoordde met een lief miauwtje. Ze lag in het hoekje naast mijn naaimachine en deed alsof ze sliep, maar hield me nauwlettend in de gaten. Ik zat nog geen tien tellen op de wc toen ze me riep, en toen ik terug riep hoorde ik haar voetjes trippelen op het zeil op de overloop; ze bleef bij de wc-deur wachten tot ik weer tevoorschijn kwam. Even later lag ze weer tevreden te wezen op het plekje naast mijn naaimachine terwijl ik loterijblokjes maakte voor het Belgisch quiltweekend eind september. Paars en geel was de opdracht, twee 5” blokjes voor één lootje (4,5” zonder naad), wie weet maak ik er nog meer, ze zijn zo simpel om te maken.
We mogen voor het quiltweekend ook nog een klein tasje, zakje of etuitje maken als cadeautje voor een ander, maak je er geen is het geen probleem maar dan krijg je er ook geen terug. Ik heb leuke stof en ideeën zat, nu nog de uitvoering er van ?
Toen ik de stitcheries op maat knipte, zag ik dat ik wat had vergeten rond de buitenrand, dit was snel verholpen, ook al was het onhandig werken met zo weinig houvast.
De tekenlijntjes die je hier ziet zijn uitstrijkbaar, gedaan met een friction pen. Oh dit is ook weer zo’n schattig prentje, Anni Downs kan er wat van.
Categoriearchief: Geen categorie
Volhouden
Vandaag is mijn verjaardag, de Limoncello tiramisu staat in de koelkast op te stijven, en voor het geval iemand van de visite die vanmiddag en vanavond komt geen alcohol lust, wat wel zeer onwaarschijnlijk is, haal ik nog wat schuimgebak, dat lust iedereen.
In de schaduw naast ons huis is het goed uit te houden, mits er een windje staat
Je waant je op de camping in Spanje zo heet en droog en met het getjirp van de krekeltjes, ? en omringt door de katten zit ik zondagmiddag hier lekker te lezen. Een kikker ligt conform het vakantiegevoel gespreid te dobberen in het water, even lijkt het of hij dood is, maar dan duikt hij de diepte in, waar het hopelijk nog een beetje koel is.
En tegen de avond komen de egeltjes tevoorschijn.
Het geritsel van de dorre blaadjes waaronder ze hun eten zoeken trekt de katten aan, maar de egels lijken onverstoorbaar, gelukkig maar. De slakken die ik voor het neusje neerlegde heeft hij/zij gewoon laten liggen, zag ik later, waren ze geen honger, of verkeerde kleur? De volgende ochtend zijn ze wel verdwenen, misschien wilde het egeltje het liever zelf doen
Deze twee foto’s nam ik vrijdag begin van de avond, mooi he. Een gemarmerde lucht
Waar helaas geen druppel water uitviel, de natuur moet nog even volhouden.
VAENW
Van alles en nog wat gedaan gisteren, ik was vroeg wakker en het was zo lekker koel, dus was de benedenboel om half 9 al gezogen en gepoetst, en zat ik om 10 uur lekker te naaien. Boven wel te verstaan. Ik was met het opruimen van alle tassen vol met naaispullen nog die leuke meubelstof tegengekomen die ik vorig jaar had gekocht op de stoffenmarkt. Het leer van mijn 12 jaar oude Restless stoel met voetenbankje begint behoorlijk slijtageplekken te vertonen, en nu ziet het er beter uit.
Jammer genoeg had ik toen maar 1 meter stof gekocht, het plan was om er een tas van te maken. Niks aan te doen hoor, ik ben er nu blij mee, en wie weet loop ik nog een keer tegen deze stof aan om de rest te doen.
Ik wilde verder gaan met de blokken, maar besloot eerst een nieuwe strijkhoes te maken, die met de kipjes moest hoognodig gewassen worden; zo, dat ziet er weer fris uit
Eerder had ik al verteld dat ik het patchen op de Bernina lang niet zo fijn vind gaan dan op de Pfaff (die nog steeds bij de onderhoudsmonteur is, wachtend op een onderdeel) , en ik besloot om de oude Elna Lotus van stal te halen.
Dat had ik véél eerder moeten doen, hij naait zo lekker, bromt zachtjes en de naald kan je precies zo zetten dat je een scant 1/4 inch naadje hebt,
heerlijk!
Zonder boventransport eindigen beide lapjes toch precies gelijk aan het einde van het naadje, (je kijkt hier tegen de achterkant van het naaiwerk)
daar waar bij de 100x duurdere Bernina zonder boventransport het bovenste lapje een kwart cm uitgerekt wordt en dus uitsteekt, ondanks dat ik de persvoetdruk op 10 had gezet (normaal staat hij op 45). Ook hier zie je de achterkant van het naaiwerk.
Jon lag de hele middag op het hoekje van de snijtafel te slapen, bek af van het tikkertje spelen met Loki, die de rest van de dag helemaal boven op het logeerbed lag te slapen.
En Arya was onder de tafel op het strijkmatje neergestreken, gezellig boel.
Hangen
Ik wilde eens wat anders proberen met het maken van de ophangsleuf voor de muziekquilt, en ipv twee losse stroken maakte ik er eentje met een gat in het midden, simpel en effectief, waarschijnlijk zullen velen dit al zo doen.
Het latje dat door de sleuf moest komen vond ik in de garage, ik zaagde hem op maat af, schuurde de zaagsneden glad , links en rechts van het midden boorde ik twee gaatjes (tip: leg een plankje onder het latje tijdens het boren, bij het rechter gaatje heb ik het wel gedaan, nadat ik het lelijke rafeltje zag bij het linker gaatje toen ik het latje omdraaide). Een dun ijzerdraad was zo door de gaatjes geduwd
en de uiteinden in elkaar gedraaid, ik liet het ijzerdraad een lusje vormen zodat het ophangen makkelijker ging,
en klaar! Ik had de sleuf al gelijk met de bies aan de bovenkant van de quilt vastgenaaid, en hoefde nu alleen nog de onderkant vast te naaien met de hand.
In de kopse kanten had ik twee schroefoogjes gedraaid, geen idee waarom eigelijk, want de quilt zou aan 1 haakje gaan hangen. Gewoon omdat ik het kon zeker, wat moet ik anders met al die schroefoogjes? (ik heb er een stuk of 50).
Maak ik iemand blij met de uitleg hoe ik het gat in de sleuf heb gemaakt? Anders moet je maar gewoon weg zappen, op naar de volgende blog. Hier komt-ie:
Neem de ophangsleufstof, leg het met de goede kant boven, bepaal het midden waar je de opening voor de ophanglus wilt hebben (blauwe stippellijn), en leg hier een stuk katoen op (wit op de tekening) dat niet meer dan een kwart inch groter is dan de gewenste opening. Dit stukje stof heb je eerst rondom met een zigzagsteekje afgewerkt om rafelen te voorkomen.
Speld het stukje vast op de goede kant van de ophangsleufstof, en naai nu rondom (blauwe stippellijn). Knip het stuk in het midden van dit witte lapje uit op ruim een kwart inch van het stikwerk (rode lijn), en knip in de hoekjes in tot vlak tegen het stiksel. Knip niet in het stiksel.
Sla nu de witte stof met zigzagrand over de afgeknipte rand om naar de achterkant van de ophangsleufstof, vouw de naadjes plat, zet ze met speldjes vast op hun plaats en naai het vast op een kwart inch van de rand af (rode stippellijn).
Maak een zoompje aan de korte kanten van de strook en vouw de strook nu in de breedte dubbel (zwarte stippellijn) met de goede kant naar buiten in het zicht. Naai de bovenkant vast onder de bies en naai de onderkant met de hand vast met de ophanglat er in, je zorgt hierbij dat de onderkant van de ophangsleuf tegen de quilt glad ligt, de bovenkant die over de lat gaat heeft meer ruimte nodig
Gotcha
Donderdagmiddag lijkt Arya tussen de middag wel erg geïnteresseerd in de keuken,
ze staart naar de koelkast die aanslaat met gek rammeltje.
Ik kan niks ontdekken en duik de tuin in, onkruid trekken in de voortuin, want achter ben ik klaar.
Tegen 18.00 kom ik naar binnen en pak een appel van de fruitschaal die op het aanrecht staat en zie dat er al iemand van heeft gegeten. ? 
ik besef dat het gekke rammeltje van de koelkast wel eens van de muis kon komen. Ik sluit de deuren naar de kamer en gang, haal alle rekjes van de koelkast af en schuif deze dan met een ruk van de kant af. Jon zit er naast te eten en kijkt opgewonden op als hij vanuit zijn ooghoek iets zit te bewegen. “Pak hem Jon, pak hem!”, roep ik, en als ik zie hoeveel moeite hem dit kost pak ik de waterkan op en volg Jon die de muis de hele keuken doorjaagt, het valt niet mee om met een ronde kan langs de plinten een muis klem te zetten. De adrenaline giert door mijn lijf want de muis rent nu richting de inbouwkoelkast, de plint daaronder heeft een grote kier waar het mormel wel tussen kan glippen, en eenmaal daarachter gedoken kan ik het wel shaken.
Jon heeft de muis bijna te pakken maar de muis springt ruim een meter omhoog tegen de keukendeur op, ver buiten zijn bereik, en met een snelle actie duw ik de kan op de muis, “Jaaah ik heb hem, ik heb hem!”, roep ik keihard, (de hele buurt geniet mee). Het muisje steekt met zijn kopje buiten de kan en probeert te ontsnappen. Ik duw de kan ietsje steviger tegen de deur aan, jakkie, hij steekt zijn tongetje uit en krijgt hele grote ogen ? Gelijk gil ik naar DH die boven aan het werk is dat hij niet naar binnen mag komen, want dan ontsnapt de muis. Blij met mijn vreemde gewoonte om de metalen deurpost als kaarthouder te gebruiken trek ik de verjaardagsuitnodiging van mijn schoonzus los en schuif deze tussen de muis en de deur. Hebbes!
Opgelucht loop ik met de muis naar buiten, en mik het beestje tussen de planten achter de vijver. What the fuck, waarom doe ik dat nou? Het voelde als victorie, als ontlading, maar niet echt slim van me, begraven was beter geweest. Nou ja, mocht het daar gaan meuren weet ik waar het van komt en kan ik het alsnog opruimen, zolang de katten het maar niet weer als trofee naar binnen brengen.
De groene waterkan zit in de kliko, de rand was teveel beschadigd door langs de muur te duwen en brrr vol muizenbacillen, en dankzij de AHzegeltjes van mijn schoonzus heb ik al een andere
niet voor de muizenjacht, want breekbaar, maar wel heel erg mooi, met een deksel met zeeftje waardoor je water kan gieten.