Heel moeilijk om nu niet elk blogje te vullen met foto’s van Sophie, jeetje wat is dat leuk zeg, oma zijn. Maandagavond gingen we op bezoek, Sophie lag lekker te slapen in de armen van haar moeder, en ik mocht ze van haar overnemen. Ik gaf ze eerst aan manlief, genieten.

Stella keek vanaf haar mandje naar de kleine, ze gedroeg zich sinds de komst van Sophie veel aanhaliger om ook aan haar trekken te komen, ze zag natuurlijk dat de nieuwkomer meer aandacht kreeg, ook van haar baasjes. Luna lag op een stoel onder de eettafel te slapen, ze heeft het niet zo op visite.

Na een tijdje kon ik mijn kleindochtertje ook goed bewonderen, wat is ze licht en klein, wat een dotje. Ze begon wakker te worden, en aan haar snoetje te zien (mondje tuitend) kwam er een dikke plas aan en even later begon ze een lekkere poep broek te produceren. Ze droeg de kleinste maat pampers (de wasbare luiers waren nog een maatje te groot voor deze 2,5 kilo wegend hummeltje) , de poepbroek was niet te ruiken en zo te zien had ze er ook geen last van, dus kon de verschoning wel even wachten (foei, normaal krijgt ze uiteraard gelijk een schone luier)

Suzanne kwam even later ook met haar vriend binnen, ze kreeg Sophietje in haar armen en was net als wij op slag zwaar verliefd op haar nichtje.

Sophie gaf geen kik maar leek vlak voordat we naar huis gingen met gebaartjes duidelijk te maken dat ze honger had. En of ze dan gelijk ook een schone broek kon krijgen.

We gingen naar huis en zagen bij thuiskomst alweer updates over Sophie, heerlijk.

Afgelopen dagen was ik aan het naaien geslagen en heb een schattig lang nachtjaponnetje gemaakt en een dubbellaags broekje en shirtje. Jon hielp met het doorvoeren onder de naaimachine van het rompertje met lange mouwen, patroon van deze website, een tip van Marie-Thérèse 😘

Hij was mijn derde hand staart

Het was echt heel lang geleden dat ik aan zulk klein spul had gewerkt, heel leuk, maar wat minder leuk was, waren de drukknoopjes.

”Heel handig en makkelijk”, had de verkoopster gezegd, wel had ik er een andere tang voor nodig, want mijn oude werkte alleen met de metalen drukkertjes. Omdat dit niet de laatste kleertjes zullen zijn die ik ga maken, besloot ik over te gaan tot de aankoop. 

En om niet onbeslagen ten ijs te komen, had ik als opfrisser op YouTube een tutorial bekeken, de hulp stukjes waren net even anders dan die van mijn oude tang, deze drukkertjes konden zelfs door de bies heen gezet worden, door 5 lagen tricot, zo zag ik.

Maar de drukkertjes door drie lagen tricot vastgezet lieten in zijn geheel los tijdens het openen met een proeflapje, dus duwde ik het nog harder dicht op het rompertje, en nog kwamen er twee los, en eentje brak waardoor ik met grof geweld (tangetje) deze moest verwijderen, de stof een beetje beschadigend. Grrr. Ik kon gelukkig het sluit deel een stukje korter knippen, opnieuw afbiezen en nogmaals proberen, maar ook deze keer deden de drukkertjes niet waarvoor ze aangeschaft waren. Dan maar geen drukkertjes, de volgende keer gebruik ik wel weer de metalen drukkertjes. Ik knipte het romperflapje af en maakte er een shirtje van, ook leuk toch.

Bij het jurkje probeerde ik het niet eens met de drukkertjes, maar maakte ik er een klittenband sluiting van

Sherlock hielp me bij dit jurkje, eerst lag hij rustig achter de naaimachine maar opeens stak hij zijn pootje door het gat

Hij nam zijn taak heel serieus

Het jurkje komt van deze website Na een tip van Kathy uit Pittsburgh om hier te kijken bij de vele links voor gratis babypatronen, thanks Kathy 😘 Dit nachtjurkje is extra lang en heeft elastiek onderaan, zodat het niet kan opkruipen en makkelijk is met de luier verschonen. De tijd zal het leren of het echt handig is.

Het kraagje viel niet zo mooi als bij het voorbeeld, ik denk dat ze een bredere strook heeft gebruikt dan de maat die in het patroon is opgegeven. Ik heb het er afgehaald en vervangen door een oud roze biesje. Helemaal happy.

Oké, genoeg baby praat

Nee Jon, een oma krijgt nooit genoeg van baby praat, maar oké, zullen we het even hebben over waarom jij de laatste twee weken zo achter Fay aan jaagt? En door jouw gedrag steek je ook Sherlock en Puk aan om achter haar aan te rennen, verdorie. Het arme poesje krijgt geen rust meer als je ze ziet, en dat rennen, trappen op en af, dat is toch niet normaal. Is dit omdat het herfst is? Ja, wel goed voor de lijn, volgens mij ben je afgevallen. Iets wat ik niet kan zeggen van Puk, het zou me niets verbazen als hij groter wordt dan Jon

Gistermorgen kwamen de katten natgeregend binnen, maar Puk was niet alleen nat maar ook modderig tot aan zijn knieën , hij had er een hele kluif aan om zich weer toonbaar te maken.

En daarna kreeg Sherlock een uitgebreide wasbeurt van Puk, iets wat hij de laatste tijd vaak doet, of Sherlock het wilt of niet; Sherlock heeft er nooit zo verzorgd bijgelopen als nu.

Fay heeft moeite met het feit dat de schuifpui helemaal dicht blijft nu de temperaturen onder de 18°C zijn gekomen. Met de plank en het kattenflapje vond ze heel fijn, maar hierdoor wordt het ons te koud binnen, en zolang de temperatuur in de woonkamer niet onder de 18°C komt, blijft de verwarming uit. Maar leg dit maar eens uit aan Fay.
Foto is van een paar maanden geleden

Ook Puk wilde dat de schuifpui open bleef, hij stak na het naar buiten lopen  zijn pootje tegen de pui toen ik het dicht wilde schuiven, zo van “tot hier en niet verder”, en probeerde het sluiten tegen te houden.

Nu moeten ze leren om bij de schuifpui of het raam te blijven staan om mijn aandacht te krijgen om binnen gelaten te worden, Puk loopt regelmatig langs en komt binnen als ik de deur open, maar Fay kijkt alleen maar wantrouwend naar de deur, en komt pas binnen als ik (vooruit dan maar) de kattenflapplank voor een minuut of tien in het gat van de schuifpui zet.  Zodra ze binnen is gaat de schuifpui weer gelijk helemaal dicht. Jon heeft het driftige poetsen tegen het raam al een paar keer voorgedaan, Puk en Fay keken wel toe maar hebben de link nog niet gelegd, en ondertussen kan ik weer ramen lappen, want ze zitten tot een halve meter hoogte onder de modderpoten.