Ben ik weer

Na een rampdag gisteren, waarbij ik beter in bed had kunnen blijven liggen, gaat het vandaag al een stuk beter.

De rampdag begon maandag en was nog redelijk vol te houden, zittend in mijn luie stoel, kijken naar de opgenomen afleveringen van Downton Abbey. Ik voelde me na een dag lummelen best wel goed, had zelfs al de bovenboel gezogen met zweet tot in de bilnaad, en een half uurtje zitten quilten aan de kitty quilt, tot ik me besefte dat ik nog even snel een boodschapje moest doen; we hadden amper fruit in huis, en ik wilde nog groenten halen voor het avondeten. Boodschappen waren vlot gedaan, ik zweefde van pad naar pad, naar kassa, en toen naar de auto, en in de auto kwam ik even op adem. Snel starten, en naar huis, maar helaas, er kwam niks van snel starten, hij kuchte en rochelde, oooh nee, jij ook al? Niet nu. Na een paar wilde pogingen kreeg ik hem aan de praat, hortend en stotend kwam de moter op gang, en met een peut gas erbij loeide hij als Rod Steward na zijn zoveelste fles whiskey. De jongen in de auto naast me op de parkeerplaats keek angstig opzij, en fronste toen zijn voorhoofd, gek mens, moet hij gedacht hebben.

Fietsers schoten opzij terwijl ik de parkeerplaats afpruttelde, en helaas tot stilstand werd gedwongen door aankomend verkeer, en jawel, het was gelijk weer stil, de motor viel uit. Achter mij kwamen al 2 auto’s, ik zette mijn alarmlichten aan, en na de 4e poging loeide het kreng weer, en schoot ik op 3 wielen en evenveel cilinders door de bocht, het zou me verdorie toch niet weer gebeuren, dacht ik, toen ik met een 5000 toeren brullende motor bij het volgende kruispunt weer stil moest staan, en de goden werden aangeroepen toen bij het optrekken de motor weer afsloeg, in de bocht, maar gelukkig wel op een punt waar auto’s kunnen wachten op aankomend verkeer. 3 Keer kuchen en daar ging ik weer, met een hikkende motor, en ik besloot toen om niet naar huis, maar naar de garage door te kachelen, nog maar een stuk of 6 stop momenten te gaan, lang leve de nieuwe accu die er nog geen maand in zat.

De motor sloeg niet meer af, en toen ik na een kwartier bij de garage was aangekomen, liep de motor ook als een zonnetje, zo mooi stationair draaiend, nu wel. Toch mocht-ie daar overnachten, om hem even goed de oren te wassen dat dit geen gang van zaken is voor een stoere rode Volvo met trekhaak (ja, pas op), waarbij leeftijd geen excuus mag zijn. De man achter de balie vroeg mij wat ik dacht dat er aan de hand was, uuuh. “Nou, of hij heeft hele vieze bougies, of lekkende kleppen of zo, het leek wel of hij op maar 3 cilinders liep.”  De man keek mij met open mond aan. “Jongen, dat weet ik toch allemaal niet, ik ben toch geen monteur!”, zei ik toen, maar moest wel een beetje lachen, ik gebruikte gewoon taal die ik vroeger dagelijks aan tafel hoorde, tussen mijn broers en mijn vader.

Ik kreeg een leenauto, een klein zwart mormel die ik al vaker mocht gebruiken, een huppeltutje, waarbij je met je voeten onder het motorblok zit, zo klinkt het tenminste, maar goed, hij rijdt. Snel boodschappen over geladen, het was bijna 6 uur eer ik thuis was, en manlief nam een tas van me over, terwijl ik de rest uit de auto haalde. In de kamer gleed de pot met 3 hyacinten uit mijn handen, pats op de grond, en toen ik in de keuken de andere tas met bloembollen neer zette, had ik het zo gehad! Mijn lief ruimde de zooi op, en na een lekkere knuffel voelde ik me al een stuk beter.

Het ging na een nachtje slapen alweer wat beter, heb al meer praatjes. De groene aliens zijn al flink terug gedrongen, dankzij de verhoogde ventilatie in de bovenkamer (goed werkende neusspray in combinatie met spoelen, waarbij het zoute water even de toeristische route via de traanbuisjes nam, heel apart gevoel moet ik zeggen.Geen huisje gebouwd, wel ben ik bijna klaar met de ‘a tale of two kitties’ quilt, nog 1 paneel doorquilten! Mijn auto staat nog steeds bij de garage, ze hebben ws gebeld toen ik om 5 uur even naar het postkantoor was, om de op theezakjes papier geprinte huisjes voor mijn moeder te posten, en bij thuiskomst vond ik een dikke vlop van haar in de bus, met zwarte stof van Cranston Print work, gekocht bij Schröder, op de Coolsingel in Rotterdam. Ook een vlop van Liesbeth, met theezakjespapier voor de huisjes, en heel veel mooie scraps, keurig verzorgd! Dank je voor de snelle service Liesbeth!.

En voor de aanhouder hier een foto van de huisjes op de stof die mijn moeder me opstuurde:

:

Ik had ze al op de oranje stof gelegd, maar dat vind ik toch te flets maken, de zwarte stof is wel strak, maar dan liever met de rode blokjes dan de gele, maar eigenlijk vind ik ze zo met de designwall kleur nog het mooist, zal ik er gebroken witjes tussen zetten? Of heel licht blauw? Ah, ik hoef niet gelijk een knoop door te hakken, kan volgende week ook nog, of volgende maand? Eerst de kitties quilt afmaken, en dan ga ik nog een grote quilt doorquilten waarvan de top al maanden klaar is, ik heb de vulling al liggen.

 

0 gedachten over “Ben ik weer

  1. mieke

    Waardeloos, als de auto het niet goed doet !
    Ik zou ook alle woorden gebruiken waar censuur op zit, hahahhahaa.
    Maar de boodschappen staan in de kast, mag ik aannemen.
    En je huisjes zijn leuk.
    Beterschap.

  2. Inge Slaats

    Meid, meid wat een dag! Nog knap dat je bij thuiskomst niet meteen je bed ingedoken bent, heel diep onder je dekbed!
    Maar gelukkig gaat het weer wat beter en de stof voor de sashings van je huisjes is superleuk. Ik zou voor de rode blokjes gaan. Ben benieuwd wat jij uiteindelijk gaat kiezen.
    Nou zet em op vandaag!

    Groetjes,
    Inge

  3. sylvia

    haha, ik hoef niet meer naar het theater, heb mijn conference voor vandaag al gehad……haha!!
    Arme jij………;;))

  4. tertia

    Make my day…..Hahaha ik zie hier met een grijns achter de pc. Je kan lekker relativeren, ik zou heel sacherijnig worden als dit mij allemaal overkwam.
    Beterschap voor de groene aliens 😉

    Groetjes
    Tertia

  5. Hilde

    Hmm, zo stom hoe sommige dagen kunnen lopen. Die dagen zijn het aankijken niet waard! Dan is het zo lekker om even lekker toe te geven aan moaning and whining! 😉

  6. marion

    fijn dat je je weer wat beter voelt en laat je nog maar eens lekker verwennen. Nu heb ik al drie keer ruzie met de leestekens…….grrrr Poging vier , dat heb je als je dyslexie hebt tenminste ik denk dat het daaraan ligt

  7. supergoof

    Keimooie huisjes!
    En een brrrrrrrrrr auto verhaal, dat ik herken,…..
    Uhm, je wil toch niet zeggen dat jullie in een rode station volvo rijden????
    Want dat doen wij hier ook al jaharen,…. een echte survivalbak, rijdt lekker en er kan enorm veel in.
    Ik had speciaal voor rood gekozen omdat ik anders op een parkeerplaats mijn eigen auto niet zou herkennen tussen alle andere saaie kleuren,…
    *Ü*
    En waar denk je dat ik naar gekeken heb toen ik ziek was met kerst?
    Inderdaad Downton Abbey, door oudste zoon voor mij gedownload.
    Ik vond het geweldig!
    De verhaallijn, de costuums, de kapsels, het engels en ook de prachtige huizen die zo mooi en toch gezellig ingericht waren.
    Hèhè,… wat een verhaal,…
    ;o)

  8. Marja-Brabant

    Heerlijk dat jij van zo’n rotdag toch zo’n verhaal op je blog weet te schrijven:)
    Ik vind de zwarte bolletjes met de rode blokjes ook het leukste, knap dat je die kleine huisjes gemaakt krijgt. Ik vind het een priegelwerkje..
    Marja-Brabant

  9. Erna Peekel

    Nou zeg inderdaad een vervelende dag. En er is niets zo erg dan een kwakkelende auto. Vroeger riep ik altijd de eerste de beste sloot die ik tegenkom daar beland jij in. Ik kwam natuurlijk geen sloot tegen maar soms werkte het. hihihi
    Fijn dat het toch weer wat beter met je gaat. Succes met de keuze van je sashing, moeilijk hoor.

    Groetjes,
    Erna

  10. Chris

    Wat een omhelzing van je DH al niet kan doen!!!! Soms komt er een heleboel tegelijk hè, maar meestal komt het ook wel weer goed.
    Schattig die stof en huisjes en post met theepapier. Dat doet je ook weer goed.
    (Ben ijverig met die quilt bezig en ik durf steeds beter….)