Als je hem hier ziet liggen, zou je denken dat er geen vuiltje aan de lucht is, maar helaas had hij een flink vuiltje aan zijn oor, die een dag eerder flink dik was, en er kwam viezigheid uit. Hij was duidelijk in gevecht geweest, had meerdere bijt of krabgaten in zijn oor, en ook op de rest van zijn kopje zaten korsten van wondjes.  Ik had het abces al grotendeels leeg gedrukt en schoongemaakt, maar meneer laat niet zomaar met zich sollen, en liet in niet mis te verstane woorden en gebaren weten dat hij hier niet van gediend was. Ik had ook een donkerbruin vermoeden dat er wel antibiotica aan te pas zou moeten komen, en zo zaten we dinsdagmiddag op afspraak in de wachtkamer van de dierenarts, met alleen maar zenuwachtig hijgende en blaffende honden om ons heen. Deze schat zat schuin tegenover ons
 met grote ogen en open bekje hyperventilerend Zopje te bekijken, zo’n grote kat had hij nog nooit gezien, en hij wilde er mee spelen, maar Zopje dacht hier anders over, en zat continue te grommen, af en toe van toonhoogte wisselend, het mormel geen moment uit het oog verliezend! Op de onderzoekstafel was hij als was in de handen van de dierenarts; “Duwen? tuurlijk, ga je gang.” “Wondje uitknijpen?, je doet maar hoor.” “Prikje, welk prikje?”. Zelfs toen hij gewogen moest worden, bleef hij keurig stil staan, en volgens mij hield hij zijn adem in, om maar niet te bewegen.

Alleen op eigen beweging zijn kooi inlopen, wat Zipje wel doet zodra het deurtje open gaat, dat vertikte hij. “Hij heeft er niet echt zin in”, zei de joviaal lachende dierenarts, toen hij zag hoe ik hem (Zopje) met flinke spierballenwerk naar binnen moest duwen, en ik mompelde dat-ie dan maar zin moest maken; het was er bloedheet, ik zat helemaal onder de haren en voelde het zweet langs mijn rug mijn bilnaad inlopen, wat vreselijk kriebelde, en alles plakte. Op de terugweg naar huis zong Zopje vrolijk mee met de radio, wel een beetje uit de maat, en vals, en thuisgekomen liep hij te slijmen bij zijn baasje, die nog nooit eerder zoveel kopjes kreeg als nu, voor mij had hij even geen goed woord meer over.