Met de hormonen bij Thor duidelijk in aanmaak heeft Loki geen leven meer, zodra ze ook maar even haar pootje oplicht om zich te gaan wassen, of lekker oprolt om te gaan slapen word ze besprongen door haar broer; het begint bij lief wassen, maar dan is het bijten en een paar tellen later rollen ze als een harige bal van de slaapplek af, grommend, meppend en bijtend. Thor ziet er dan behoorlijk onthutst uit als hij afdruipt, en Loki zoekt dan heel stilletjes een slaapplek waar ze niet zo opvalt, zoals in de wasmand. Met al dat gerollebol is hun drinkbakje ok al meerdere malen omgegaan, en even dacht ik dat dit een oplossing was,

maar Thor ging er mee spelen, en de vloer en muur waren in no-time drijfnat. Dus als ze willen drinken, moeten ze maar naar de bijkeuken, waar de drinkbak van de oudjes ook staat; hun voerbakje durf ik hier nog niet neer te zetten, de ouderen mogen hier niet van eten, staan op dieet, en ook al vinden ze dat nu ook lekker voer, het kaloriebomvoer van de jonkies is duidelijk vele malen lekkerder. Komende woensdag gaan ze onder het mes, castratie, ze zijn dan 5 maanden oud, en dan kan het al; wat zal het dan rustig worden, ik vraag me af of ze daarna ook al naar buiten mogen, ze willen zo graag spelen met de vogeltjes, vlindertjes en ander bewegend spul dat ze langs het raam aan zich voorbij zien trekken.

De hartjes van LE zitten er voor de helft op, nog 8 te gaan dus, en gat nummer 3 ziet er al beduidend beter uit dan gat 1 en gat 2, ik ben happy.

Dorry was gisteren minder happy, toen ik tegen vieren gedag zei omdat mijn vakantiewerk er op zat (ze wist er van hoor);  niemand is onvervangbaar, ze zal dus wel snel een goede hulp terug krijgen die wat dichter bij woont. Het was een leuke ervaring, werken in zo’n schattig winkeltje met zulke mooie stofjes, ik sneed voor de laatste keer stoffen (deze keer voor 2 maanden My Home or Yours),

en nadat ik de lapjes voor de aanstaande verzending in zakjes had gestopt, en alles weer had opgeborgen, werd ik overvallen door een weemoedig gevoel. Ik mocht iets moois uitzoeken als dankjewel; het werd een lap mooie dieprode flanel met een heel klein zwart stippeltje er in,

en een repro borderstof waarvan ik dacht/hoopte dat het goed bij de paneelstof zou passen welke ik van Evelien had gekregen voor mijn verjaardag.  Dorry had gekregen op het quiltweekend vorig jaar. Bij thuiskomst viel ik bijna om van verbazing, want wat blijkt: het is van exact dezelfde serie, het is er echt voor gemaakt en past dus perfect! Even op tafel de lap in verstek vouwen en het paneel er op gelegd, niks meer aan doen! Nou ja, vastnaaien, want dit hangt zo lastig. Of zal ik er toch maar spools of andere blokjes rond naaien en dan pas de borden, mmmm.

De rode stof ga ik gebruiken samen met mijn verzameling (en restjes) flanel die ik al had, voor een ragtime quilt, Suzanne heeft er nog geen, bedenk ik me nu. Evelien had die van haar laatst meegenomen om er in het Vondelpark op te liggen, toen het zo bloedje heet was en iedereen in het park lag te chillen, het lag heerlijk zacht zei ze. Die van Tim ligt op de bank en verdwijnt naar zijn bed zodra het weer vriest.

Woensdag was ik even in Quiltshop Leur om mijn quilt op te halen die daar in de etalage had gehangen,

(Suzanne wees me op de rare achternaam die ze me hadden gegeven 🙂 ) en ik kon even genieten van de andere quilt die ik voor Quiltshop Leur heb gemaakt als MysterieBOM,

Cinnamon Spice heet hij, en ze hebben hem heel mooi doorgequilt op de longarmmachine met een hartjes en krul motief. Ik had mijn digi niet bij me, dus is het een foto met mijn mobieltje geworden, ah ja. Ik heb niet op het naamkaartje gelet, of ik als maakster ook Jabobs gemoed word. Hij is nu als stofpakket te koop zag ik op het kaartje, in Alkmaar zal hij ook wel te zien zijn *Ü*  kortom, opwinding alom.