Zaterdag stond ik het teken van wassen, lekker buiten drogen, want het was zalig zonnig weer, strijken en was opbergen, boodschapjes doen, en bijkomen, en ’s avonds uit eten, zodat het vakantiegevoel nog even langer duurde.

In de supermarkt hoorde ik een man aan zijn vrouw vragen of hij een droge worst moest pakken bij de slagerij, en toen zij antwoordde met: “Ja, doe maar, een lekkere worst gaat er altijd wel in.”, schoten mensen die in de buurt stonden allemaal in de lach, terwijl het bejaarde echtpaar zelf ook ondeugend lachte. Heerlijk!

Zondag, wederom een heerlijke zonnige dag, heb ik lekker alle afleveringen van the Closer en Bones bekeken die opgenomen waren, gras gemaaid, en een grote schaal lasagne klaargemaakt, want Heleen van ’t Plakhuis kwam met haar man Peter en dochtertje Vera op bezoek, een tussenstop van hun vakantie op weg terug naar huis. Ik was een beetje zenuwachtig, want ik kende Heleen enkel van haar weblog, en via reacties die we zo nu en dan op mekaars blogjes achter lieten, en toch ken je iemand dan al goed genoeg om geen dood punt in het gesprek te krijgen. Het scheelt dat we dezelfde hobby hebben, natuurlijk, kijk,

hier staat ze -na een rondleiding door het huis om mijn affo’s te bekijken- mijn Girls Day Out onder te kwijlen, mooie foto! Na het eten moest er een band verwisseld worden, want bij aankomst merkte ze op dat die ene band wel erg weinig lucht had; het wisselen had nogal wat voeten in aarde, krik die niet zonder morren zijn ding wilde doen, aanwezige sleutel die niet paste op de moeren, wieldop die niet van de wiel af wilde gaan, lekke band die niet vast gezet kon worden op de reservewielplaats.

Kortom, bandje wisselen met hindernissen, maar het is gelukt (de kruissleutel van mijn oude Volvo paste wel op de moeren), en de band verdween in de kofferbak. Daarna hebben we nog lekker aan tafel geklets en genoten van kopjes koffie, terwijl Evelien en Suzanne zich hadden ontfermd over Vera, en mee naar boven hadden genomen; maar hoe gezellig ze het ook vond, ze wilde wel graag mee naar huis.

Het was me een weekje wel, met een mooie afsluiting beginnen we fris en fruitig aan een nieuwe week! Oja, mijn teen, je weet wel, waar de ‘pedicure from hell’ zich op had zitten uitleven, is zo goed als genezen, donderdag kon ik weer een dichte schoen verdragen.