De muzikant uit het Oostblok bij het winkelcentrum 2 euro geven ipv 50 cent.

Een meneer voor laten gaan die maar een paar dingen in zijn mandje heeft.

Bij het pakken naar een fles hoog boven mijn hoofd een flasback krijgen van een jaar geleden, toen er dit gebeurde, ooh wat gênant was dat!

Geduldig blijven, als voor je 3 mensen met elkaar kletsend naast elkaar lopen in een slakkentempo, en je kunt ze niet passeren.

Een mevrouw, die als laatste bij de visboer aankomt om een meneer uit het bejaardenhuis te verrassen met een bakje kibbeling, een bakje van mezelf geven als ik aan de beurt ben, en zij nog lange niet; “Nee, ik hoef er niks voor te hebben, ga het maar gauw brengen.”, en dan een aai over mijn wang en een blij gezicht krijgen als dank.

Met z’n allen bij het viskraam ontroerd toekijken hoe een jonge vader zijn zoontje van amper 2 haring laat happen, wie ziet zichzelf niet zo staan, als klein kindje? Zo herinner ik me de markt in Apeldoorn, waar ik van mijn vader zo een haring kreeg; in gedachte gebeurde dit vaak, maar of dit ook zo was?

Glimlachen als een dame op de parkeerplaats met een vol winkelwagentje tegen de zijkant van een auto aanloopt, en het echtpaar in de auto bijna ontploft, die hebben moeite met de kerstgedachte van vrede op aard.

In de auto bij de stoplichten keihard met kerstliedje “Let it snow, let it snow, let it snow” meezingen (en er niks van menen), en opzij kijkend ontdekken, dat de man naast me met hetzelfde liedje meezingt.