Een hele onwezelijke avond, tijdens het eten belde schoonzus dat het met de man van Perry’s – heel slecht gaat; hij eet en drinkt niet meer en hij lijkt aan zijn laatste hoofdstuk te zijn begonnen. Lijkt, want niets in het leven is zeker, en zeker niet in dit geval, die lijkt wel een Heintje Davids. Ze hebben het wel eens over ‘een kat met 9 levens’.

Wat onmenselijk veel pijn doet aan weten dat je dood, gaat is de wetenschap dat je partner alleen achter moet blijven, je wilt hem het verdriet besparen; het liefst willen we onze geliefden overleven, maar dat is net zoiets als het kip en het ei, onmogelijk voor iedereen te verwezelijken, iemand moet als eerste gaan.

Jan ik wens je toe dat doodgaan net is als slapengaan, elkaar een welterusten kusje geven, ogen dicht, lekker in bed gaan liggen, hand in hand, en slapen, nog even die fijne gedachten, die mooie herinneringen, een glimlach en dan ….. niks meer. Eindelijk rust, geen pijn, geen angst over aftakeling, niks niet meer.

En zo zitten Jan en Cor al de hele avond in mijn hoofd, geen bezoek, geen telefoon, dan maar zo. Jan als Cor je dit voorleest, ik wens je een hele rustige nacht, dat je lekker mag slapen, en misschien word je morgen wel gewekt met een kopje thee die wel weer smaakt. Sweet dreams.