Nu de dagen korter worden komen de katten ook eerder naar binnen voor hun avond snack; Jon zit om half negen al te slijmen bij mij, kopjes geven en als ik niet reageer zachtjes bijten in mijn kuiten en tikken geven tegen mijn arm om me aan te sporen om op te staan. Als ik hem streng toespreek houd hij zich nu wel koest, ik ga hem geen eten geven als de rest nog niet binnen is, want dan kan het gebeuren dat er een of twee helemaal niet meer binnen willen komen voor de nacht.

En dat weet hij.
Dus loopt hij naar buiten om zijn familie op trommelen, en komt dan na een paar minuten helemaal happy met zijn gevolg binnen rennen, allemaal klaar voor de nacht, en dan is het nog maar net negen uur geweest. Jon en Sherlock duiken dan de garage in voor hun broodnodige rust, en Puk en Fay rennen naar boven, lekker spelen en slapen. Af en toe worden we wakker als er eentje met onze tenen speelt, ik verdenk Puk hiervan, hij sprong laatst enthousiast op ons bed, maar toen hoorde hij mij “hoi” zeggen en was hij er ook gelijk weer vanaf.

Als we in de keuken aan tafel zitten komt Puk er gezellig op de drempel bijliggen, en Jon die net klaar is met eten loopt er langs, even lijkt het alsof hij wilt spelen

Maar hij loopt dan door en Puk  kijkt hem na, kijk nou toch hoe hij de poes vasthoudt

Er wordt flink geknuffeld, zo schattig 🥰

Op een hele warme namiddag maakte ik een Pokemon rondje door de wijk aan de andere kant van het winkelcentrum, mijn fiets stond bij de winkel geparkeerd omdat ik eigenlijk de deur uit was gegaan om een paar boodschappen te doen. Maar ik besloot eerst Pokemon vangen en stops te draaien, en dan pas te shoppen, en zo liep ik zoveel mogelijk de schaduw opzoekend  richting een speelparkje. Kinderen racend op hun fietsjes, een vermoeid uitziende man die zijn over actieve en overal tegenaan blaffend hondje uitliet, en twee met elkaar kletsende moeders met slapende kinderen in de met boodschappentassen volgehangen buggies, het was bijna half zes, tijd om naar huis te gaan voor de meeste mensen.

Ik liep door een schaduwrijk straatje naast het speelparkje waar de garages en achtertuinen van huizen op uit kwamen, en zag een kabbelend stroompje water vanaf een oprit de straat op de afvoer inlopend, dit kan toch niet de bedoeling zijn, en ik volgde het water naar de bron. Een tuinslang lekte heftig via de koppeling op de buitenkraan naast de achterdeur, een paar meter vanaf waar ik stond. Wel of niet mee bemoeien, twijfel duurt bij mij zelden lang.

Een bejaarde dame stond verderop in haar tuin met haar rug naar me toe potplanten water te geven met een tuinslang waar slechts een iel straaltje water uitkwam, ze hoorde het kletterende water bij de kraan niet, en ik riep naar haar om haar aandacht te trekken; ik wilde liever niet naar haar toe lopen, wetend hoe erg ze zou kunnen schrikken als er plots iemand achter haar stond.
Ze hoorde me niet, en ik -geen zin om nog harder te gaan schreeuwen- liep toen maar haar tuin in naar de kraan. In plaats dat ik even de kraan dicht draaide, probeerde ik de slangkoppeling te laten klikken op de kraankoppeling, de een groen en de andere oranje van kleur, verschillende merken en dit verklaarde waarom het me heel veel moeite koste om het er op te klikken. Het water spoot me ondertussen met kracht via de koppeling helemaal kletsnat, ik gilde van schrik toen een straal recht in mijn gezicht spoot, maar het lukte me uiteindelijk.

De bejaarde dame keek om, was dit omdat ze me hoorde gillen, of dacht ze dat iemand haar kraan harder had gezet? Ze zag me staan en ik riep: “de tuinslang zat niet goed vast, het water liep de straat op, maar dat is nu opgelost,” ik was van top tot teen drijfnat en zag er uit als een verzopen kat. Ze lachte vriendelijk zwaaiend naar me, geen idee of ze me had begrepen, maar dat doet er niet toe, en ik droop letterlijk af, mijn jurk plakte tegen mijn lijf tijdens het lopen en ik was blij dat er weinig mensen op de been waren; gelukkig was het zo warm en stond er een lekker windje zodat ik in een mum van tijd helemaal was opgedroogd en ik zonder aanstoot te geven boodschappen kon doen, alleen mijn haar zag er uit alsof ik naar het zwembad was geweest, het lag plat en gek, zo zag ik in de winkelruit. Ach ja, het was toen zo warm dat bijna niemand er tiptop uitzag.