De nacht duurde lang en met een opgeblazen gevoel van ‘moet ik nou wel of niet spugen’ werd het toch eindelijk 8 uur. Een boterham met jam, een mok thee en de pillen, Prednison en toch maar een pilletje tegen de misselijkheid en dan maar duimen dat alles erin zou blijven. Gelukt dus en zo zweef ik door naar de middag, afleiding zoeken in een film en daarna een was gevouwen en jawel, ook de lunch blijft erin en ik voel me langzaam maar zeker minder misselijk. Loomheid en lekkende ogen (bijwerking van de chemo) maken nu weer zijn entree. En ook mijn denkvermogen lijkt in de slow-motion stand gezet te worden, gezien het feit dat ik al 5 minuten zit na te denken wat ik ook al weer wilde opschrijven. Gelukkig was ik gisteren al aan de boodschappenlijst begonnen.
Perry en de kinderen staan weer helemaal klaar voor me, ik hoef maar te kikken en ze doen het. Nee, ik maak er geen misbruik van.
Alleen Suzanne hikte terug toen ik haar vroeg of ze al een begin ging maken met het leren van haar topo toets voor as dinsdag. Grrr. Als ik niks zeg, dan laat ze het liggen tot maandagavond en dan komt ze vol drama huilend naar ons toe om te zeggen dat ze tot haar schrik heeft gezien dat ze morgen een topo heeft en het vergeten is te leren. Kan ze er een hele nacht niet van slapen, houdt ons wakker met haar gejeriminee en zit ze dinsdag bleek en misselijk aan tafel, zo erg dat je haast medelijde met haar krijgt. Want ja, ik heb het al eens zo geprobeerd, niks zeggen en dan kijken of ze er van heeft geleerd voor de volgende keer. Niks hoor.
Maar goed, 9-jarige kunnen nog niet goed vooruit plannen en vooruit denken, dus ik mag haar niet kwalijk nemen. Maar met Tim en Evelien kan ik me dit soort drama’s niet herinneren. Evelien vroeg wel eens om overhoord te worden. Met Tim was het zelfs zo dat we pas wisten dat hij toetsen had gehad als de gemaakte toetsen met cijfers op de keukentafel lagen, meestal 10en.
Ik ga nog even wat proberen te slapen, hopelijk kom ik er fitter uit dan ik er in ben gekropen.
Succes met de topo toets. Hier probeer ik Elianne ook aan het leren te krijgen, maar meestal is het net zoals bij Tim. Wel makkelijk nu, maar ze leert zo nooit leren 😉