Na een onrustige nacht van kletterende regen en rukwindjes waren de katten blij dat ze naar buiten kijkend zagen dat het droog en zelfs zonnig was, en ze schoten alle vier gelijk naar buiten, nog zonder te hebben ontbeten. Een dik uur later waren ze allemaal weer binnen komen druppelen, Sherlock druppelde letterlijk, en ging zich op tafel wassen. Hij had vast door het hoge gras bij de beek gelopen

Puk en Fay wisten niet wat ze er mee aan moesten, Sherlock zat anders nooit op tafel

Ik ging naar boven, de top van de babyquilt afmaken, en toen hij klaar was besloot ik er toch nog een rij aan te zetten, zodat hij wat breder werd.

Ojee, koekiemonster zonder hoofd, nou ja zeg.

Even tijd voor de lunch en na afloop een kopje koffie drinken terwijl ik Wordfeud speelde, de katten kwamen weer binnen, Puk en Sherlock stoeiden  wat

Jon wilde weer naar buiten en keek rond om te zien of iemand zo goed wilde zijn de deur open te maken voor hem,

Ik vond een mooie paarse achterkantstof en nog een mooi stuk tussenvulling precies groot genoeg (ideaal als je op de vulling die je over hebt een briefje met de afmeting speldt, scheelt tijd)

Jon keurde de top goed, het zat en lag nu al lekker, niks meer aan doen

Op de ouderwetse manier gesandwicht: achterkant op de vloer vastgeplakt, vulling en top er glad opgelegd, en met veiligheidsspeldjes vast gezet. Vanaf nu verboden terrein voor de katten voor het geval ze aan de vulling gaan trekken of tussen de lagen willen graven.

En hier zit hij dan, de schootvullende kat, Jon lijkt klein op deze foto. De quilt op schoot is echt nodig, zijn nagels gaan dwars door mijn kleren heen als hij mijn schoot opklopt om het lekker fluffie te maken

Vandaag ga ik de babyquilt doorquilten en er een bies voor maken, geen idee welke kleur ik ga gebruiken, en ik ben ook benieuwd hoe ver ik kom met het afbiezen. Zijn jullie ook zo benieuwd?