De boefjes hebben de naaikamer als slaapkamer omgedoopt, let vooral niet op de rommel

Loki lag vaak in dit mandje, echt een meisjesmandje waar ze heerlijk in weg kunnen zakken.

En net als Jon ligt Puk graag op de bureaustoel, nu helemaal bedekt onder de grijze kattenharen

Gisteren was ik in de tuin te vinden, de joekel van een Viburnum die als zonnescherm dienst doet in de vroege uren van de dag had ik woensdagmiddag ingekort en smaller gemaakt, hij moet nog smaller, maar dan zitten er geen bloemen meer in voor de bijen, en dat vind ik zonde. De vele takken gingen gisteren door de hakselaar, heerlijk werkje, vooral omdat onze hakselaar qua geluid amper boven dat van de grasmaaier uit komt.

De in de volle grond geplaatst stek van de struikkamperfoelie

heb ik met de heggeschaar smaller en iets korte gemaakt, zodat hij wat voller uit kan lopen vanuit het midden

Ook de moederplant hiervan heb ik onder handen genomen, hoe mooi ik de losse vorm ook vind, hij hing over andere vaste planten heen die al deels verpieterden, zoals de treurvorm van een budleija -achter de boomstronk- de dode takken heb ik er uit geknipt, maar er zit gelukkig nog leven in

De wisteria bloeit als een zot, zo mooi, en lekker ruiken dat-ie doet

Net als de mini sering, die ik trouwens ook wil gaan inkorten na de bloei om hem iets voller te krijgen

De borrelsteen van de vijver is weer in werking, ik heb het op een timer gezet zodat het aangaat als de vogeltjes op hun actiefs zijn en onze roofdieren nog in diepe rust binnen zijn, en uitgaat als het donker is.  Jon telt kikkers, eentje zagen we wegspringen toen hij hem wilde aanwijzen

Gistermiddag zei ik tegen Puk en Fay die met verlangen naar de op het gras spelende Sherlock en Jon zaten te kijken, dat ze pas naar buiten mochten als Puk zich ook liet aaien en kort oppakken. En wat gebeurde er vanmorgen toen Fay bij mij op schoot lag? Puk sprong er bij, bovenop mijn schoot. En sprong er na een paar tellen ook gelijk weer vanaf, maar goed, hij probeert het in ieder geval. Hij schrok denk ik van mijn hoofd en handen die opeens erg dicht bij waren, beetje balen dat die met mijn schoot en benen zijn verbonden zijn, want hij durft ook al kopjes te geven tegen mijn schoenen als ik zit.

Hier zit hij naar de sokken te kijken van manlief, die na een slechte nacht en de eerste bestraling van het hoofd een hoofdpijn voelde opkomen, gelukkig hielpen pijnstillers en een dutje. Puk tikte af en toe tegen zijn voeten, maar voelde aan dat het baasje even rust nodig had en gebruikte geen nagels.