’t Was me een weekendje wel zeg, en het begon al vlot. Rekening houdend met een file van 3 kwartier die er niet was, kwamen we mooi op tijd om mee te helpen met de boel opzetten in ons Quiltweekend verblijf, tafels en stoelen sjouwen; als we dat hadden geweten☺ Vanaf 6 uur begon het schone volk binnen te druppelen. De ‘Lachende Lapjes’ quiltgroep pikte je er zo uit, nog voordat ze zich hadden voorgesteld, (’s avonds werden het de zuipende lapjes -hun bewoording, niet de mijne- en ’s nachts de klamme lapjes) en vulde de ruimten zich al snel met tassen, koffers en lampen, want goed licht is een pré, ook al betekent dit dat ze thuis even zonder moeten doen. So What?! Het was een groep van onbekenden voor bijna iedereen, en in het begin was het best aftasten (zonder bijbedoelingen) en uithoren, na een avond was het ijs wel gebroken. De potluck liet zich smaken, wat een verscheidenheid gerechten, we rolden na afloop allemaal van tafel.

De lange vingertaart van mijn moeder ging schoon op, het recept kunnen jullie hier vinden. Ik had 4 Pomelo’s geslacht, en ook die vonden gretig aftrek, leuk is dat.
Het winkeltje van Dorry was een lust voor het oog, ik ben gezwicht voor een paar lapjes, klosjes garen en een heel mooi kwijlboek (Japanse tasjes ed, onder gekwijld door bijna iedereen die er in keek)

De wind stak op en ’t werd zo koud, dat zelfs het vlammetje van de ketel er mee ophield; een koude douche in de morgen bracht de stemming er goed in, klaarwakker zaten we aan het ontbijt ☺ Gelukkig was dat probleem dezelfde ochtend nog verholpen. Boswandelingen om de spieren weer los te maken en frisse neuzen te halen, heerlijke lunch.

Morgen schrijf ik meer, ik ben nu met de foto’s bezig in mijn album te zetten, de pc (mijn oude, want DH was het vergéten dat hij had beloofd mijn nieuwe pc te installeren vandaag!) is zo traag als dik stront door een rietje, dus even geduld.