Jaah, ik ben weer terug, met foto's en verhalen, en hier is de eerste slideshow van vrijdag:

het was helemaal goed, geweldig en fantaaaastisch. Ik zal het blogje -ook al is-ie nog niet af- alvast plaatsen, dan kunnen de nachtuiltjes alvast meekijken, maar vergeet niet dit blogje van zondag nog even te bekijken later op de nacht, want dan staat er vast meer tekst bij.

Klik hier om het foto-album te bekijken, en als je op een foto klikt, en dan nog een keer klikt, krijg je hem groter te zien.

We waren natuurlijk veel te vroeg bij het vakantiehuis in Loon op Zand, je houdt rekening met mogelijke files, maar dan zul je zien dat alles meezit; we vielen met onze neus in de boter, want het Dotty team was er ook al, en ze waren bijna klaar met de auto's uit te laden, dus mochten we gelijk ook met onze spullen naar binnen. Tot onze vreugde hadden we dezelfde (senioren)kamer als vorig jaar

en we zaten al snel aan de koffie achter de naaimachines, klaar voor de start. Oh wat hadden we een plannen! De weg naar de hemel was er eentje met hobbels en bobbels, maar we hebben onze doelen bereikt.

Om 7 uur stonden alle potluck gerechten uitgestald en mochten we aanvallen, foei, hongerlappen. Het zag er allemaal even lekker uit, en alles werd geproefd en gekeurd.

En toen was het tijd voor het dessertbuffet, er was maar 1 ding dat tegenviel, helaas. Het was al meerdere dames opgevallen dat het wel erg machtig was, zoet en taai, het ging heel lastig van de lepel af. Gekke smaak ook, niet echt vies, maar wat het nou was, geen idee. Iemand had me eerder verteld over haar plannen om later -als toetje- wafels te gaan bakken, en nadat ik een hapje van het taaie spul had geproefd, schoot me dit te binnen. Het was wafelbeslag dat velen naar binnen hadden zitten werken; en de slagroom die voor de wafels bestemd was, was al grotendeels opgegaan bij oa de appeltaart. Het gebouw stond minutenlang te trillen van het gelach, minstens 3 op de schaal van Richter.

to be continued