Hebben jullie de virusscanner aan? Goed zo, want ik zit weer met een griep sinds donderdag; diarree en knallende hoofdpijn de eerste 2 dagen en lamlendig moe gevoel, lodderig uit de ogen kijken en zo meer tot nu toe. Zelfs de koffie smaakt me nog niet en ik slaap een gat in de dag en kan halverwege de dag weer zo onder de wol verdwenen zijn. Vreselijk, terwijl ik zoveel dingen wilde doen; bv Eveliens quilt doorquilten. Had ik al verteld dat Zopje van wonsdag op donderdag de quilt die zo mooi in het frame gespannen zat als hangmat heeft gebruikt, waardoor er ook scheuren in het stof zijn gekomen? Gelukkig enkel in de achterkantstof en dan nog wel dat deel dat buiten de quilt viel, dus ga je er later niks meer van zien, maar de schrik zat er wel even in.
en hier hangt Zopje relax over de rugleuning van de bank, in diepe rust, zich van geen kwaad bewust.
Suzanne zit in de Daddy Cool fase van Boney M, sinds ze het filmpje op Youtube heeft gevonden draait het haast non-stop in haar kamer, vreselijk fout liedje, toen al en nu nog steeds, maar dat vind Suusje blijkbaar niet. Ik vroeg haar of ze haar muziek wat zachter wilde zetten en zag bij het uit de kamer lopen dit fraaie stilleven, alsof de sok geen zin had om op de grote hoop -of er naast- te belanden greep hij zich vast aan dat ene hapertje aan de muur. Da’s mikken. En toen ik -om te stangen- op Eveliens kamer foto’s maakte van de dumping grounds van haar kleren en toen naar Tims kamer liep, gilde Evelien naar Tim: "Pas op, houd ze tegen! Die foto’s belanden weer op haar weblog!"
En dan heb ik deze foto’s om jullie te laten zien, van een quilt die ik in het echt ook al heb mogen bewonderen, van Linde, een Belgische quiltster. Het is zo mooi gemaakt, in zulke tere kleurtjes, adembenemend. Als je met de muis over het plaatje van de quilt gaat en je ziet een handje dan kan je klikken en dan zie je de vergroting.
En over muizen gesproken… is ’t geen dotje? Die wil ik dus ook eens maken, met muizenval. In de staart zit een ijzerdraadje, er zijn dames die hier een klosje garen op zetten en in het muisje speldjes prikken, zielig. Beetje voodoo-achtig.
Ik wilde nog wat e-mail lezen, maar de letters dansen teveel, dus duik ik er zo weer in. Hopelijk morgen beter en dan wakker worden in een witte wereld? Wie zal het zeggen.
Perry staat in het deurgat van mijn kamer, even kijken hoe het hier gaat, met 4 koffiekopjes in 1 hand, "even een bakje koffie halen", grijnst hij schaapachtig; de kinderen hebben het niet van een vreemde.
En ook kippebouilon helpt en bedrust… Je hebt het vast in Elst opgelopen. Sterkte, hoor.
Beterschap Shirley!