Verdrietig

3F59F67A-1D51-4A48-AFF5-8748B2EF2D82
Het was nog wel zo’n mooie avond, het was al laat toen we bijna thuis waren van ons rondje lopen toen ik aan de kant van de weg vlak naast ons huis iets op de straat zag liggen, we liepen er snel naar toe. Jongens die aan de andere kant van de straat op het fietspad stonden zeiden dat ze de kat net nog met de pootjes zag bewegen, ik boog me over het beestje, nee toch, het leek Arya wel, we stonden met ongeloof te kijken.

Omdat ze een dubbelganger heeft in onze buurt en het te donker was om goed te kunnen zien hoopte ik dat ze het niet was, en droeg ze voorzichtig in mijn armen naar huis, ze was nog warm en slap, maar door de verwondingen aan het kopje had ik geen hoop meer. Bij goed licht zagen we dat het Arya was aan de tekeningen en de twee witte teentjes aan haar ene poot. We zochten een plek in de tuin uit waar de schep nog goed de grond in kon, Jon liep in de buurt en om hem aan Arya te kunnen laten ruiken legde ik ze op een plastic zak op de grond. Hij benaderde haar heel voorzichtig, tikte haar achterpootje aan, en toen er niks gebeurde liep hij vlak om haar heen om alle geurtjes af te gaan.
Toen ik Arya in haar graf had gelegd kwam hij er weer aan, rook even en liep toen weer weg. En terwijl ik dit anderhalf uur later type lopen Jon en Loki onrustig heen en weer, ze zijn duidelijk van slag. Arya mocht maar drie jaar oud worden, ons lief propke, mijn altijd aanwezige gezelschapsdame die het hele huis bijeen riep als ze mij even niet zag of hoorde, wat gaan we je missen.
A5A447C5-0CE6-4148-9F99-C8C840F6BB39

32 gedachten over “Verdrietig

  1. Truus

    Wat verdrietig Shirley!
    Veel sterkte en een dikke knuffel voor jou.
    Truus uit Drenthe

  2. Willeke

    Ach wat verschrikkelijk verdrietig!
    Heel veel sterkte gewenst Shirley!!!
    Met een dikke knuffel

    1. Mieke

      Ach Meis wat een verdriet veel sterkte gewenst voor jullie allemaal
      Liefs vanuit Maarssen

  3. Paula

    Zeker verdrietig. Wat zal ze gemist worden bij jullie in huis. Heel erg veel sterkte. Dikke knuffel.

  4. Jeanette

    Wat een droevig bericht. Gelukkig dat je haar vond en kunt begraven. Veel sterkte!

  5. Marry

    Wat een rot nieuws Shirley, ik weet hoe dat voelt, leef met je mee, liefs van Marry

  6. Marjolein

    Wat verdrietig is dit. Wat een gemis en wat een leegte in huis . En zo onverwacht.
    Heel veel sterkte, denk aan je.
    Marjolein

  7. ma broeders

    ach wat verdrietig!
    noemde hem altijd de zipzop kat nav de foto boven je blog,
    ach

  8. Gert

    Och jee, wat een naar en verdrietig nieuws… Ik weet helaas hoe het voelt om een geliefde huisgenoot op te jonge leeftijd te verliezen. Sterkte er mee…

  9. Michelle

    Ach wat een vreselijk droevig nieuws. Wat zul je haar missen. Echt zo jammer. Sterkte!

  10. Ingrid

    Och, wat een triest berichtje. Je maatje toch… zn lief beestje nu al weg…
    Sterkte Joh…(())

  11. Tilly Schoonen

    Lieve Shirley,
    Ojee, wat heftig!,
    Leef met je mee, lieve schat. Sterkte ermee!
    Knuffels Tilly

  12. Yvonne

    Wat een verdrietig bericht. Maar al te vaak is het ons ook zo overkomen. Zo moeilijk, maar ook mooi dat je haar een plekje kunt geven. Poezen die je nooit meer terug vindt is helemaal erg, dan blijf je zoeken en hopen. Sterkte de komende tijd.

  13. Djesbeeb

    Echt triest, maar in ieder geval héél veel sterkte ermee ! Een groot gemis voor iedereen, maar weet wel dat ie in een mooie kattenhemel terecht komt, waar ie zeker heel gelukkig zal worden. Geloof me maar … nogmaals heel veel sterkte, Shirley !

  14. Clar

    Ach wat een naar bericht! Ik wens jullie heel veel sterkte de komende tijd!

  15. Sandra Karremans

    Ahhhh wat erg. Ik geniet altijd erg van de verhaaltjes over de poezen en de lapjes. Zelfs ik als lezer zal Arya missen. Sterkte !

  16. Ada

    Wat een nare manier om een geliefde kat te moeten verliezen. Sterkte gewenst in dit verdriet.

  17. Nelly Demmer

    Wat ontzettend verdrietig . Veel sterkte voor jullie allemaal en de andere poezen . Nelly

  18. *Marianne*

    Ach wat een verdrietig blogje om te lezen. Ik voel zo met je mee. De eerste tijd is het zo onwerkelijk als ze zo vroeg al gaan. Het went ook wel weer op den duur voor de andere poesjes, maar alles heeft z’n tijd nodig. Ik wens jou en je huisgenoten heel veel sterkte toe met het gemis!

Reacties zijn gesloten.