Het valt niet mee, als muis zijnde, zo hele dagen op de kop hangen,
maar wat ziet het er schattig uit! Ik zag hem naar me kijken, toen ik de volgende serie zwarte blokjes aan het snijden was voor de Artesan star, een klusje dat ik boven op mijn naaikamer doe, op mijn snijtafel, oorspronkelijk een keukenblok van Ikea, maar gepromoveerd tot snijtafel vanwege perfecte hoogte voor mijn lengte.
Zie je hem hangen aan de (daglicht)lamp?
Net 2 dagen bezig en al 1 kg lichter, nu al, meisjes, ik voel me al zo slank LOL
Het is wel weer even wennen hoor, oppassen met eten, alles wegen, uitrekenen hoeveel punten iets waard is, en dan nadenken of het je waard is om in de mond te stoppen (Hutenkase geen heel bakje maar 4 eetlepels), alles opschrijven (echt alles!) zodat je binnen je budget blijft, maar het betekent niet, dat je niet lekker kunt eten. Vanavond hadden we gebakken sliptongetjes met salade, super lekker!
En meer bewegen. Dat laatste valt niet mee; omdat mijn fitnesscoach onder het mes moet en ze sinds 2 weken voor minstens 2 maanden uit de roulatie is, moet ik mezelf wel erg streng toespreken om 2x per week in m’n uppie een half uur te gaan trainen.
Zo ook gistermiddag, toch maar gegaan, ook al had ik geen zin, hup, zin maken! Iets na 1 uur loop ik de zaal in, een medewerkster zet een bakje met kaartjes voor de Bodypump op de balie, en zegt:. “Begint om kwart voor 2, doe je ook mee?”. Ze legt kort uit wat het inhoudt, beetje hetzelfde als wat ik bij mijn coach moet doen, en ik stem in, maar ga wel eerst mijn schema doen, want een haf uur niks doen, is niks voor mij.
De zaal van bodypump is al vol als ik binnenstap, 50-50 mannen/vrouwen van mijn leeftijd en ouder, goedgetrainde lijven, en de ’trainer’ is een lange slanke vrouw van half de 40, mijn god, wat een figuur; ze draagt een strakke 3-kwart broek met strakke haltertopje waaronder geen vetrolletje te bekennen is, ik wil het liefst weer rechtsomkeer maken, maar zie nog 2 voluptueuze dames staan die een plekje zoeken; gelukkig, ik ben niet de enige. Ik krijg instructies wat ik moet pakken, maar voordat ik wat kan doen, heeft een vrouw alles al voor me klaargezet, gewichten, stang, stepbankje, matje, en alles lekker vooraan, want dan kan de trainer me goed in de gaten houden. Aaarh, ik wil achteraan, verstopt voor iedereen, want ik ga er niks van bakken, dat voel ik aan m’n water.
Maar nog voordat ik kan protesteren, zet de trainer een headset op, en na een vrolijke begroeting gaan we van start, op de muziek.
“Zijn jullie klaar voor een uurtje pijn en zweten?”, roept ze over de speakers, en mijn hersenen slaan op tilt. Een uurtje, als in 60 minuten, ieks!
Maar geen medelij Jet, gewoon “go with the flow”, en ik voel tijdens een uur afzien -waarbij ik het tempo wel kan bijhouden, maar niet alle oefeningen non-stop tot het eind kan meedoen- mijn spieren van nek tot kuiten stuk voor stuk gloeien, branden, pijn doen, en dan weer gloeien, alles wordt in delen aangepakt in hoog tempo, en we eindigen met rekoefeningen, totaal zinloos van wat ik heb geleerd, maar goed, ik doe maar mee, en val bijna om bij het oprekken van de bovenbeenspieren.
De lunges (zie foto)
lukken me maar half, vanwege mijn hallux falgus (grote teengewricht- vergroeiing), ik kan niet goed op mijn tenen steunen,door de knieën zakkend, zo ver naar achteren gestapt.
“Tot volgende week!”, klinkt uit de mond van de trainer, en ik strompel de kleedkamer in, buiten adem en kleddernat van het zweet. Jullie willen niet weten hoeveel spierpijn ik nu heb, maar ik ga maandag (of dinsdag) weer, zeker weten; ik wil ook in zo’n strak pakje passen, en zo’n goddelijk lijf hebben, een mens moet wat te dromen hebben. Ja, ik geloof echt in sprookjes.