Nadat ik alle Pinwheel blokken had gequilt in de ditch, en nog een aan een pinwheel blok grenzende blok voorzien had van rondjes, vond ik het welletjes voor mijn armen, even wat anders doen. Ik was nog geen 5 minuten van de naaimachine weg, of Zopje lag al op z'n favoriete plekje. Ik had onlangs weer het boek in handen gehad met Japanse appliqué, en vond het uiltje zo schattig; die wilde ik maken, en wel vandaag. Het was even een zoektocht eer ik alle stofjes naar wens had gevonden, als je uit een boek werkt waar een foto als voorbeeld staat, dan ben ik vaak geneigd het te kopiëren, wat stof-kleur-gebruik betreft. Dit is veilig, maar het remt ook af als je niet alle identieke stofjes hebt, en wie heeft die voor het grijpen? Nou ik heb mijn best gedaan, en vooral heel veel plezier gehad in het appliqueren, met een dunne iets buigzame naald, dunne grijze zijden garen, mijn satéstokjes zodat ik mijn vingers niet verbrande, terwijl ik de met stijfselspray bevochtigde naadjes over de freeserpapermalletjes streek.

Tussendoor heb ik naar de tv geluisterd, en met een schuin oog gekeken als het spannend werd; het strijken en positioneren deed ik aan tafel, het appliqueren deed ik in mijn luie stoel, wel met loep en daglichtlamp. Ik kan het goed zien, maar met zulke priegelige stukjes wil ik het nog beter kunnen zien.

Ik heb een mal gemaakt van plastig met de tekeing van de uil er op, zodat ik kan zien waar ik alles moet plaatsen. Ik dacht het eerst wel zonder te kunnen doen, nou, dat is goed te zien aan de pootjes en staart, dus voordat mijn uil helemaal scheef kwam te staan, heb ik maar een mal gemaakt. Ja, ik weet het, normaal zou je de mal op de stof tekenen, ik ben eigenwijs he. Komt ook omdat ik zo gewend ben om met vliesofix de delen eerst op een appliqué-sheet te strijken (doorschijnende teflon bakfolie), en zo al strijkend het beestje te maken, en dan de hele uil op de stof strijken, en dan stikken, en klaar ben je.

Ik ben gestopt nadat ik de ogen had omgezoomd, ze liggen los op het lapje, want ik ben nog niet tevreden over de vorm; de linker is niet glad genoeg, te hoeking. Morgen maak ik het randje een beetje vochtig met water, en dan kan ik het makkelijker rond krijgen tijdens het naaien. En niet normaal zo klein als die pupillen zijn -maat van een gekleurd bolletje van een kopspeldje-, en dat is in het boek ook gedaan met onder geslagen naadjes, snappen jullie dat? Misschien dat ik het gewoon met borduurgaren en een platte steek doe, als ik met de eerste poging er al gelijk een potje van maak.