Supergoof in huis hebben is de natte droom van elke quiltwinkel eigenaresse, want dat is een garantie op een vol kippenhok, waarbij van te voren onder het genot van een kopje koffie en het soepeltjes naar binnen schuiven van Herman, (die gelukkig niet te droog was, wat de doorgang vergemakkelijkt), onder dit genot gingen de ogen alle kanten al op, zoveel moois om te zien, hebbe-hebbe. Omdat je niet met je koffie naar binnen mocht, was ik zowat de laatste die ging zitten, want ik stond al kletsend met Ingrid koffie te lurken in de workshopruimte, foei.

De zittingen werden almaar klammer naarmate de show& tell vorderde, niet in de laatste plaats door toedoen van de quilts die doorgegeven werden, en even op schoot lagen.

Door het bekijken en tillen van deze quilts, kreeg je nog meer respect voor deze dame, halleluja wat een werk, met de hand door die dikke zware lagen quilten, pfff! Gelukkig kon Ingrid de quilts over een kamerscherm hangen tijdens het showen, wat een handige attribuut was dat!

Na 2 uur moest ze ons nog hangend aan haar lippen naar buiten bonjouren, anders zaten we er nog 🙂 en terwijl velen aan de koffie en de klets gingen, en zich wederom vergrepen aan Herman, waar niet veel meer van over was, gingen heel veel dames de schappen af, lapjes scoren, stiften, de laatste lamp (nee, ik niet) tijdschriften, garens, man o man, het was maar goed dat ze met 3 man aan het helpen waren in de winkel, of waren het er 4? En toen druppelden ook al verse dames binnen, voor de volgende trunkshow die om 1 uur begon.

Zo leuk, onder gelijk gestemden te zijn, Rita van de quiltwinkel de Parel uit Groede was er ook, ik had haar echt niet herkend, en haar vriendin en dochter waren er bij (toch, dat jonge ding was toch je dochter?), zo fijn te horen dat het goed gaat met haar, en dat ze ook weer gaat beginnen met workshops geven. Er liepen 2 lachende lapjes rond die ik van het Dottenquiltweekend kende, en ik ontmoete ook enkele dames die me kenden van mijn weblog (en wie ik alleen van naam kende, en nu ook van gezicht), en ook van workshops die ik heb gegeven; een mevrouw vertelde enthousiast over de “weave-it” die ze had gemaakt, 2 persoons, en had spijt dat ze hem niet had meegenomen om aan me te laten zien, jammer genoeg had ze ook geen foto om te showen.(onderstaande foto is een detail van de weave-it die ik voor Suzanne heb gemaakt)

Maar we kwamen voor Supergoof, en het was een geslaagde dag! Ik heb bewust weinig foto’s gemaakt, de quilts kan je zien op haar weblog, en het maken van foto’s vind ik storend in zo’n ruimte met veel mensen.

Ik liep de winkel uit met nog eenzelfde bundel rode F8ts als ik al eerder had gekocht, want ik heb een idee over de border van de huizenquilt. Nee, geen sawtooth, zoals Annelies me tipte, maar een flying geese rand. Oeh veel werk, jazeker, ik heb al uitgerekend dat ik iets van 160 gansjes moet maken, ieks. Prettig gestoord, moet je maar denken. En ik wil ze op de snelle manier maken, te zien op Beverly’s quilting page En snel is maar betrekkelijk hoor, ik ga er geen weken over doen, maar het is ook niet binnen een paar dagen klaar, ach, het houd me van de straat en uit de kroeg.

Zo, en nou ga ik mijn benen onder handen nemen, scheren, want ik ga in een jurk naar een vrij deftig feest, en dan moet dat er netjes uitzien, dat ze niet denken dat ik een travestiet ben 🙂 ojee, hoeveel mesjes zullen nodig zijn voor die zwaar behaarde benen van mij? En tot hoe hoog moet je scheren 🙂 jurkje komt tot net op de knie, nou, 5 cm er boven moet voldoende zijn hè. Ik weet nog niet welke van deze 2 het gaat worden, het jasje past op beide