Onze tuin is zo mooi aan het worden, ik was klaar voor het plaatsen van de borrelsteen op de kuip -die nooit uit de tuin was gehaald tijdens de jaren dat we hier niet woonden-, maar zag er tegenop om weer elke dag de kuip te moeten bijvullen vanwege het gespetter buiten de folierand.
Ik besloot de folierand uit te breiden met een metertje of zo en dan ook maar gelijk wat dieper maken…. een vijvertje dus. In alle boeken staat dat je eerst een plan moet uittekenen hoe je het wilt hebben met maten erbij enzo, dus deed ik dat ook maar, maar niet heus, dit was mijn plan, ongeveer zoiets:
10 juli: De zware borrelsteen rolde ik op zijn kant op een paar stenen, de varens, lavendel, korenbloemen en tomatenplanten werden elders overgeplant, helaas hebben de tomaten het niet gered. Graszode steken en de blokken eruit trekken ging vrij vlot, deze waren vergeven van een akelige wortelstok-onkruid en verdwenen dus op een hoop voor de vuilstort. Toen ik het rooster van de kuip met hieronder zeil en vitrage afhaalde heb ik voor de nacht een plank er half opgelegd, zodat dieren er uit konden klimmen als ze er onverhoeds in zouden vallen.
11 juli: ik heb eerst de kuip helemaal leeggeschept in emmers, zowel het water als ook alle blubber, er zat geen (zichtbaar) leven in en dus heb ik het tussen de planten gegooid, en toen kon het echte graafwerk beginnen!
We hebben hier gelukkig mooie zandgrond met amper een steentje, het uitgraven ging echt lekker! Ik wilde de kuip er niet uithalen, hij stond nog zo mooi waterpas, ik zou een brede rand grond tussen de diepe put en de kuip te laten zitten ter versteviging en gooide de uitgegraven grond rond de oever om zo de rand van de kuip minstens 5 cm onder dit niveau te krijgen, zodat het water van de vijver naar de kuip kon stromen en de beestjes ook vrij konden bewegen.
Het rooster ging weer terug op de kuip zodat ik niet uit het oog raakte waar ik vanaf moest blijven, het deel tussen de kuip en de beplanting liet ik vrij vlak zodat de dieren uit de vijver konden drinken en erin en uit konden kruipen; bij de schutting had ik vorig jaar al een hoeveelheid dikke takken en stammetjes opgehoopt, en hieronder zaten oa kikkers. Ik wilde in het water geen vissen hebben, een visloze vijver vergt ook veel minder onderhoud, zo had ik op diverse sites en boeken gelezen, en Ada Hofman prees de grote diversiteit van het waterleven als er geen vissen in zaten.
12 juli: na regen komt zonneschijn, en toen het weer droog was ging ik gelijk weer verder, op 70 cm diepte raakte ik de zandplaat, en dit mooie zand gebruikte ik om de platte lagen in de vijver te bedekken om zo de folie te beschermen. Het gat is uiteindelijk 85 cm diep geworden, diep genoeg voor de waterlelie. Dochter uit Amsterdam kwam ’s middags langs, we hebben samen vijverfolie gehaald, en daarna lekker gekletst, lekker gekookt en nagetafeld, altijd gezellig!
13 juli: nog wat graven, alles steeds checken met de waterpas, hier staan de tomatenplanten nog links in beeld, duurde niet lang of ze zaten in de weg toen ik later de folie erin wilde leggen. Over de rozenstruikjes had ik al een grote plastic bak gelegd, ik moest er niet aan denken, al die gaatjes. Het goed neerleggen in m’n eentje was knap onhandig, ook vanwege de vele rare vormen, en dus besloot ik om alvast maar de kuip te vullen, toen er een laagje in stond zag ik gelijk welke kant van de bouwput meer folie nodig had en het verschuiven ging verrassend makkelijk, omdat de kuip van plastic was en niet van hopen grond en zand.
spannend,
ik moest er steeds bijblijven om de folie goed in de lagen te leggen, de plooien zo netjes mogelijk te leggen zonder dat het ergens ging trekken. Plooien zijn goed voor de dieren die in het water zich dan kunnen verstoppen, overwinteren of eitjes leggen, dus glad is niet altijd beter.
Het vullen duurde iets meer dan een uur, ik gok dat er een kuub water in zit (ik had de watermeter moeten checken voor en na het vullen, maar ja, te enthousiast en dus vergeten), uit een buitenkraan stroomt 900 liter in een uur. Voordat ik het rooster erop legde knipte ik uit in vieren gevouwen laag folie een stuk uit, groot genoeg om de kuip te bedekken, met een gat in het midden zodat het water niet op de folie liep maar in de bak
toen het schoongemaakte rooster er netjes opgelegd, waterpas er bij om te checken, en hoera, alles was gelijk goed. De (schoongemaakte) steen erop leggen was even een hoop duw en trekwerk, het op het rooster laten rollen/glijden over een dik oud zeil en hierop een plastic plaat viel op zich wel mee, dit was heuvel af, maar eenmaal op het rooster was het wel duwen en kantelen eer hij met de mooie kant in het zicht stond. Toen de slang van de waterpomp door het gat onder in de steen naar boven was gewurmd en ik tot aan mijn oksels kletsnat was, bleek hij niet helemaal waterpas te liggen toen het water stroomde, het liep naar de achterkant toe waar ik op mijn knieën zat. Probeer dan maar zo’n steen wat van je af duwend iets te kantelen om er een dun steentje onder te leggen, ik heb toen wel even wat lelijks gemompeld, vooral omdat ik mijn pols pijn deed in de strijd. Het hielp, de steen werkte mee, goh, werkt het echt zo?
De kleine grijze stenen -op de foto hier onder te zien- hadden we voorheen al op het rooster liggen toen de borrelsteen op de kuip stond, ik heb ze allemaal schoongeborsteld, jaja, stuk voor stuk, voordat ze er in mochten, het geeft gelijk al een ander zicht, net echt. Het folie over de rand moest ik nog wegwerken, maar er moest ook nog gekookt, gegeten en geslapen worden, dus hield ik het voor gezien, stenen op de folie tegen het wegwaaien en op hoop van zegen. De foto hieronder is gemaakt rond 5 uur, een klein deel van de vijver staat dan pas in de schaduw, de rest van de dag krijgt het de volle aandacht van de zon, perfect!
14 juli: snel zuurstofplanten gehaald en erin gedaan, dit moest binnen 24 uur zo had ik gelezen, en ik kon het niet laten om ook alvast een bak met oeverplanten te halen, ‘alvast’, want ik wist dat ik voor mijn verjaardag twee dagen later geld zou krijgen van mijn ouders, en hier wilde ik de vijverplanten van kopen. De waterplantjes zaten al in potjes met vijvergrond en hoppa, binnen twee tellen was het water van helder naar bruin, aaargh!
Ik schrik niet snel, nou ja, ik schrik wel heel snel, maar ik kijk niet snel ergens van op, maar dit vond ik wel heel erg naar. “Komt wel goed schatje,” zei manlief tegen mij, toen hij me ’s avonds bij thuiskomst met een dikke onderlip naar het water zag kijken, driftig stenen schoon schrobbend ter afleiding. En ook was er nog geen eten in de planning, ook dat nog. Gelukkig was dit snel verholpen
Ik kreeg van de buurman een emmer vijverwater uit de vijver uit zijn tuin voor de watervlooien, en uit een potje een schepje bacteriën volgens aanwijzing, het zou allemaal vast wel goed komen, ook al schrijven alle kenners dat de beste tijd voor het maken van een vijver het voorjaar of najaar is.
15 juli: met het plaatsen van die ene oeverplantenbak ontdekte ik dat ik de beplantingsrand zo’n 10 cm onder water niet zo handig had gegraven, te smal en te schuin, en dus ging de folie omhoog en groef ik met mijn handen deze randen beter uit, dit ging makkelijker en sneller dan ik had gedacht.
Nu kon ik de folieranden afknippen (ik heb zo’n 30 cm aangehouden vanaf de oever) en ingraven, en om er goed bij te kunnen haalde ik maar nog een deel van het grasveldje weg tussen de vijver en het pad, en ach, ik was zo lekker bezig dat ik ook de andere kant op gras wegstak,
en de rand heb ik mooi afgewerkt met bakstenen, tjonge, ik lijk wel een prof!
Ik had twee zakken vijvergrond over -ik dacht dat ik op de bodem en overal in de vijver de folie met grond moest bedekken, maar hierover verschillen de meningen nogal, en dus heb ik het niet gedaan- en besloot deze op en rond de oever te leggen, als dit in het water terecht komt is het niet erg (in gewone tuinaarde zitten teveel voedingsstoffen) dit zag er gelijk veel beter uit! Loki had me net als Zipje en Zopje al die tijd in de gaten gehouden, en vond het wel erg attent van mij dat ik zo’n grote drinkbak voor hun heb gemaakt
Het liefst had ik de rand bedekt met grijze flagstones, ik heb er helaas maar een paar van, en via de steenhandelaar kopen is mij te duur. Hopelijk loop ik er via marktplaats of zo eens tegenaan.
16 juli: kijk eens wat een weelde, ik ben samen met mijn moeder op mijn verjaardag naar het tuincentrum gereden om planten te kopen,
behalve oeverplanten en onderwaterplanten
heb ik ook moerasplanten genomen,
ze komen rechts van de rode grassen naast de vijver te staan,
hier heb ik een stuk losse folie ingegraven (ik dacht er te laat aan, anders had ik de folie wat ruimer aan de vijver kunnen laten zitten en zo in kunnen graven), gevuld met grond en goed nat gemaakt, mocht het te drassig worden kan ik er altijd nog met een mes in de zijkanten wat gaten prikken. Ik leer al doende en zal vast wel fouten hebben gemaakt waar kenners om lachen; ik denk maar zo: wie niet waagt blijft maagd.
17 juli: Suzanne op haar hurken, een foto makend van de vliegenval, schattige vijver he? Zo op de foto lijkt hij kleiner dan hij is.
22 juli: het water is weer helder aan het worden, op de folie ligt een dun laagje vijveraarde, en je kan in de diepte zien dat de waterlelie een nieuw rood blaadje heeft gekregen
die een dag later al op het water dobbert!
Er zijn ragfijne felblauwe libelles gespot, kikkers zaten er al op de tweede dag in, bijen en wespen komen geregeld drinken vanaf de rand of zittend op het hoekje van een steen, ik heb expres enkele stenen op het rooster wat boven de wateroppervlakte laten steken voor dit doel. Op de flagstone bij de kleine steentjes zit nu elke avond al een vlinder te zonnebaden, lekker warm op zo’n steen.
De tuin is opeens veel interessanter geworden, kijken of je wat ziet bewegen rond, boven of in het water is een aangename verpozing, en de katten liggen er ook geregeld naast in het zand. Helaas hebben we nog een andere bewoner in de tuin gekregen, hierover meer in een volgend blogje.