Morgen gaat Evelien samen met nog meer leerlingen uit haar klas met de trein naar Amsterdam om mee te  doen met de staking op het museumplein tegen de verplichte1040 lesuren (ophokplicht), ik ben er niet gerust op maar kan haar ook geen ongelijk geven. Wat zal ik blij zijn als het morgenavond is en het hele gezin veilig thuis is.

Datzelfde gevoel maar dan iets minder zwaar had ik met de katten; ze zijn de hele dag in en uit het huis geweest, frisse neuzen halen en kennis maken met de buurtkatten en buurtvogels. Zopje kwam miauwend met een muis in zijn bek aanlopen en terwijl het beestje nog lag te spartelen hapte hij zo het kopje er af en at het op; de rest van de muis verslond hij met staart en al, wat een akelig gekraak zeg. En ja, daarna moest hij natuurlijk even water drinken en een paar happen brokjes uit zijn bakje eten voor de variatie en toen schoten zowel hij als Zipje voor op straat ieder in een hoge boom alwaar ze begroet werden door 2 eksters. Als jonge honden vlogen ze daarna weer door het plantsoen en achter blaadjes aan. Zipje kwam net naar binnen (en direkt daarop volgde Zopje) en ik kreeg zulke dankbare kopjes van hem met luid geklets, hij heeft het duidelijk erg naar zijn zin nu hij weer naar buiten mag. Ze liggen nu alledrie uitgevloerd in de kamer te slapen; ’s nachts blijven ze binnen, dan hoef ik me daar geen zorgen over te maken, en o wat was het heerlijk dat ik ze vanmorgen vroeg er uit kon laten; geen gedraai rond mijn benen terwijl ik het ontbijt klaar maakte, wat een rust!

Vanmorgen genoten van de fietstocht naar school en terug, het ruikt hier zo lekker naar boslucht! Jammer dat het weer is omgeslagen, vanmiddag regende het en voor morgen geven ze ook weer regen af. Misschien niet in de vroege ochtend, dat we dan nog kunnen fietsen. Ik heb me niet meer kunnen wegen sinds we hier wonen, de batterijen zijn uit de weegschaal gehaald en ik neem de moeite niet om er nieuwe in te steken, ik vind het eigenlijk wel rustig zo.