spierpijn en andere ongein

Zondag was ik de hele dag niet aanspreekbaar voor de familie, het 3e boek van de Millenium-trilogie moest uit; ik wilde het zo snel mogelijk uit hebben om te weten hoe het afliep, terwijl ik gelijkertijd met tegenzin zag dat het bijna uit was en het hierna gedaan was met de pret. Een echte page-turner, geweldig!

Mijn wederhelft is ook meegesleurd in mijn enthousiasme en is zelfs niet naar bed gegaan van zondag op maandag, gewoon omdat hij het 1e boek uit moest hebben. En na slechts 5 uur slaap zat hij weer aan tafel te lezen in deel 2, terwijl ik mezelf bijna een uur lang liet afbeulen bij de sportschool. Al die dagen stil zitten met een boek had geresulteerd in een stijve rug en luie spieren, en die moesten weer wakker getrokken worden. Met trillende armen en benen moest ik het gevecht aan voor de door de knieën gaan, te trekken, duwen, buigen, draaien al dan niet met vasthouden van katrollen en gewichten. "Kom op, je bent er bijna, nog 5 keer!" schreeuwde Terry me telkens toe, terwijl ik jammerde: "ik kan niet meer, ik ben op, versleten, ‘k ga kapot." Jemig wat was ik aan het zeuren zeg. Maar na afloop, toen ik was bijgekomen van de schrik van mezelf in de spiegels te zien -die als lachspiegels iets bol staan, zodat je veel maten groter lijkt dan je bent- terwijl ik rood verhit, met een door inspanning verwrongen gelaat, blazend en in zeer onflatteuze houdingen stond te zwoegen, toen ik enigszins op adem was gekomen en op de fiets op weg naar huis de wind door m’n natte haren voelde blazen, toen voelde het heerlijk!

Toen ik vanmorgen wakker werd, dacht ik dat ik met mijn arm en schouder klem had gelegen, hij voelde zwaar en pijnlijk aan. Uit bed stappen was een ervaring op zich en ballancerend op 1 voet wist ik mijn onderbroek met de andere voet de wasmand in te tjoepen, zodat ik niet hoefde te bukken.

Gelukkig bestaan er pijnstillers en toen ik weer zonder het gevaar nagewezen te worden normaal kon lopen, ben ik de stad ingegaan met Evelien; ze had een printer nodig voor haar laptop, en ipv even de merknamen uit de nieuwste consumentengids over te nemen op een papiertje, scheurde ze gewoon de hele pagina er uit! Hoe verzin je het he?

We moesten een flinke tijd wachten in de pc winkel, de knul achter de balie voelde zich wel heel bijzonder, en zette af en toe een gek stemmetje op als hij iets wilde verduidelijken, beetje een show-mannetje, zo’n gladjakker van een verkoper, die zichzelf graag hoort praten, en die een jonge meid -die voor ons aan de beurt was- een nieuwe dure laptop wilde aansmeren, omdat het beeldscherm van haar 1 jaar oude en hele dure laptop de geest had gegeven. Elke no-no weet dat het een los contactje kan zijn, maar niet deze man. Tuurlijk wist die verkoper geen reparateur op te noemen, hij adviseerde het ding gewoon weg te gooien; terwijl hij haar alles uitlegde van een bepaalde laptop, schreef ik op een briefje PC Compleet, Breda op.

Toen het meisje de verkoper eindelijk van zich af had geschud met een: "Ik moet er even over nadenken", en Evelien de verkoper gelijk aanklampte en aanwees welke printer zij wilde hebben, liep ik naar het meisje toe en gaf haar het briefje. "Deze jongens weten zoveel van computers en het repareren er van, en zij draaien je echt geen poot uit.", zei ik, en ze bedankte me, haar kleine hondje -die de hele tijd braaf op de toonbank had gezeten- op haar arm meenemend. Het meisje deed me denken aan Lisbeth Salander, een klein poppetje (ze kwam tot mijn schouders) met stoere metal kleren aan, haren zwaar geblondeerd, en zelfs een piercing door haar neus.

0 gedachten over “spierpijn en andere ongein

  1. Inge Slaats

    Aan deze boeken ga ik dus echt niet beginnen! Tjesus, het echtpaar Jacobs compleet verslaafd. Als de boeken uit zijn, is de verslaving weg, dat dan weer wel, maar ik wil zulke toestanden niet in mijn huis LOL Ik ga gewoon quilten en ik vertel Paul niks over deze boeken (hij leest wbt boeken toch alleen maar wat ik in zijn handen duw, grinnik…)
    Stoer typ, jij met je gesport!
    Fijn weekend,
    Inge