Jon en Sherlock nemen na het opstaan een lekker hapje van de sereh voor de frisse adem

Wat ruist daar door het struikgewas? We zullen het niet weten. 

Fay komt een paar tellen later aanlopen, ze heeft zich tegoed gedaan aan verse brokjes in de keuken, en samen nemen ze de ochtendgeluiden en geuren tot zich. De mini sering bloeit weer en ruikt heerlijk, maar ik denk dat dit de katten niet echt boeit, bloemengeur is meer een mensending. De bloemen van het kattenkruid daarentegen is weer niet te versmaden, ze eten deze graag helemaal op. 

Even later holden ze achter Sherlock aan die een kikker in zijn bekje had en die als een eendje kwaakte. Sherlock liet hem los toen hij mij zag en ik wist het beestje te vangen en in de vijver te gooien. Fay keek hoofdschuddend toe, ze snapt haar maatjes niet, zij rent juist met prooi in haar bekje weg als ze mij aan ziet komen, slim als ze is weet ze dat als ik het beestje afpak ze naar haar speeltje kan fluiten.

Jon volgde later een vlieg die rond mijn stoel vloog en plots op mijn knie belande, na het maken van de foto joeg ik de vlieg weg, geen zin in nagels in mijn been.

Later hielp hij me toen ik alle Wii spullen op de foto zette voor de verkoop, op de tas passen was zijn taak, vond hij.

Afgelopen week hebben we gesmuld van deze licht pittige curry naar dit recept Ik had voor twee personen gemaakt, maar dat moeten dan wel hele grote eters zijn die twee keer opscheppen, want er is een portie met Evelien meegegaan naar Amsterdam, en eentje in de diepvries. Ik vond het brood (naturel naanbrood) van AH heel lekker, voor herhaling vatbaar.

Onze kleine Sophie zag voor het eerst een hele grote zandbak en de zee, wat een belevenis, en het eerste handje zand ging met smaak naar binnen 😬 wat een feest 🥰 we genieten met volle teugen

Er komt weer veel groen op tussen de tegels bij de terrassen, dit zal ik binnenkort maar weer verwijderen voordat de wortels te dik worden. Hoe langer je wacht, hoe lastiger het wordt. Dat merkten de gemeentewerkers ook toen ze gistermorgen om zeven uur aan het werk gingen. De borstelwagen was eerder van de week (voor het eerst sinds maanden) al door de straten gereden om alle goten schoon te maken, maar er bleef veel zitten, heel veel. Grote pollen gras, wildbloemen en andere planten hadden de goten, afvoerputten en stoepranden overgenomen, en bij de stoepranden drukten de wortels al tegels omhoog. Duur grapje gaat dat herstel nog worden, want het is overal in de stad zo uit de klauwen gelopen.  De voegen moesten allemaal uitgeslepen worden met mes-trimmer, want met een draad-grastrimmer lukte het al niet. Het geluid van metaal ratelend op steen wekte de hele buurt, hadden ze hier niet een uurtje mee kunnen wachten?

ik heb gisteren mijn laatste sessie bij de psychologe gehad, eind november hebben we een evaluatie en als alles nog steeds goed gaat nemen we afscheid. Het verleden houdt me niet meer bezig, ik heb die balast van me af kunnen gooien; de rauwe pijnlijke wond van toen is nu een litteken geworden die misschien bij een trigger kan opspelen, maar dat is het dan en ik weet hoe ik daar mee moet omgaan (schrijven of in het ergste geval een telefonisch consult met de psychologe hebben). De focus ligt op het heden en de nabije toekomst . 😊