Als je van snijden houd ben je aan het juiste adres bij deze mystery van Quiltville, voor deel 1 was het zoveel, dat ik toch bezweek voor de aanschaf van de Tri-Recs set, ik kocht hem bij Quilt-Atelier, ze stuurde hem gelukkig op, want om voor een snijlat helemaal naar Groningen te rijden ging me een beetje te ver, het is maar een uit de hand gelopen hobby. Bij Birdblocks is hij ook te koop, staat niet in de webwinkel, maar een mailtje naar de winkel en het kan zo geregeld worden (dat je de Tri-Recs koopt, niet dat het product in de webwinkel komt).

Ze gleden wel een beetje teveel over de stof naar mijn zin, wat ik snel oploste door er een klein stukje van die anti-slip onder te plakken, tien jaar geleden gekocht bij een badkamerwinkel. Het is net zo dun als plakband, met een stroeve laag, en het blijft goed zitten, helemaal perfect; het scheelt zoveel aan kracht zetten als ze niet weg glijden.  Net als de plakhandjes van kleine kindjes, als je na een dagje Efteling, een suikerspin, een waterijsje en een pannenkoek met stroop ze het speeltuintje van het park uit probeert te trekken; hoe plakkeriger de handjes, hoe meer grip je op het kind hebt,  dit geldt helaas niet voor de stembandjes, ze komen al gillend met gemak boven een F16 uit, die net overvliegt. We dwalen af.

Er zit een handigheidje op dit setje, er is van de smalle hoge driehoek een heel klein stukje aan de zijkant naast de afgekapte punt af.
 
dat helpt met de plaatsing van het stofdeel op de grotere driehoekstof, zie je het rode pijltje onderaan? Bij de lapjes ziet het er dan zo uit (ook daar is die rode pijl te vinden):

jahaa, het rode sterrenstofje op de foto hieronder heb ik met de verkeerde kant op de goede kant genaaid, suf van mij, maar gelukkig is de verkeerde kant van het lapje ook best wel mooi om te zien
 
dus heb ik het zo gelaten. Och, dit is niet mijn enige misser geweest hoor, ik heb oa veertig blauwtjes teveel gesneden, toen iets van 20 blokjes al genaaid eer ik er achter kwam dat de bovenspanning veel te los stond, uithalen en opnieuw beginnen;

een kilometer genaaid zonder draad in het spoeltje, ook zo gezellig

en toen ik helemaal happy (want het ging opeens zo goed) een foto van de lichte driehoekjes met blauw maakte kreeg ik een huh moment, want niet zo handig toch, die naadjes onder de lichte stof gestreken? When it feels too good to be true, it is too good to be true. Zulke dagen heb ik ook wel eens ja. Ik zei het nog tegen de kapster afgelopen woensdag: “rustig aandoen met de blondering, want het heeft effect op mijn gedrag de eerste weken”, en verdomd als het niet waar is!

Diepe zucht, want van de 92 rode blokjes waren ze op een enkele na ook de verkeerde kant op gestreken; kopje koffie met een groot stuk chocolade als troostvoer genomen, want ik wist wat ik het komende uur kon doen: alle naadjes de andere kant opstrijken zonder de schuine naden uit te rekken, jottum! Het beste kan je dan eerst de boel weer plat dicht strijken, en dan pas weer open strijken, de goede kant op.
Ik hoefde me niet te vervelen toen ik eenmaal klaar was met alle blokjes naaien,

het van elkaar losknippen en weer strijken was een middagje bezigheidstherapie; strijkbout op de naad terwijl het flapje nog dicht ligt, en dan flapje open strijken zonder duwkracht, je wipt ahw de flap omhoog en opzij met het puntje van de stoomloze strijkbout, en duwt hem dan voorzichtig plat, want je wilt echt na afloop rechte en haakse blokjes krijgen, ondanks de schuin van draad dus idioot rekbare naden. En dan het volgende blokje, en het volgende… er passen met gemak veertig blokjes op het strijkplankje, heel handig als je er 188 te doen hebt.

Maar het was gezellig boven op mijn naaikamer, met muziek op: de top 2000, waarbij na zes uur ’s avonds reclames voorbij komen voor condooms die anoniem bezorgd worden, (ik zie een postbode met een masker op) zegt een mevrouw die vast veel pijn heeft, want ze kreunt de hele tijd.
En nu ben ik aan het snijden voor deel 2, de 200 lichte vierkantjes zijn al klaar, evenzoveel gele stukjes moet ik nog snijden, maar eerst doe ik de groene rechthoekjes, gewoon omdat ze in de bak van de lichte lapjes zitten

Ik had een nieuw mes in mijn Rotary cutter gedaan, wat snijd dat toch lekker licht, maar huh waar komen die mm dunne sliertjes opeens vandaan? Een ezel stoot zich geen tweede keer aan een steen, nou, ik ben wat hardleers, en had dus wederom twee met vet op elkaar geplakte mesjes in de houder gedaan, ze komen (lekker ingevet) uit een verpakking van tien mesjes in één doosje, ooit online in Amerika gekocht.

Gelukkig viel het muntje dus al na het snijden van de eerste set van 20 blokjes, en kon het ene mesje nog lekker scherp zijnde terug in het doosje. Voortaan moet ik ook maar wat scherper zijn, dan gaat alles nog sneller!