In mijn haast om vanmiddag na de fitness nog voor de sluiting van de markt op tijd bij Pimmetjes kraam te zijn, omdat ik magneetsluitingkjes nodig had voor een volgend project struikelde ik en maakte ik na enkele passen in gevecht met de zwaartekracht een genadeklap plat voorover. Recht op mijn knieën, handen en kin. Ik werd overeind geholpen door een lieve man (20er) en gadegeslagen door een stel geschrokken heren, dames en kindjes probeerde ik mij de schrik te boven te komen, bibberend nam ik de schade op (niks van huid kapot, alle tanden nog heel en vastzittend) en bedankte de mensen voor hun hulp en bezorgdheid en liep toen voorzichtig verder, want die magneetsluitingkjes moest en zou ik hebben anders was die smak ook voor niks geweest . Mijn kloppende kin en kaakgewricht was er het ergste aan toe dacht ik toen nog, met slikken voelde ik pijn in mijn li oor en het leek of ik van de tandarts afkwam met een mond vol verdoving, zo stijf voelde alles.
Met 6 magneetsluitingkjes in mijn tas wist in in mijn auto te komen en zonder brokken te maken reed ik met 1 bruikbare hand de parkeergarage uit, vanaf de 2e verdieping. Mijn li hand kon ik amper bewegen en de duim deed vooral veel pijn, dus gelijk naar de huisarts. Geen fracturen aan kaak of kin, maar van mijn hand wist hij het niet zeker, dus foto’s laten maken in het ziekenhuis. Eerst langs huis gereden, Tim en Evelien waren thuis en ik bracht ze even op de hoogte. Ze schrokken erg, maar ik probeerde er zo lakoniek mogelijk over te doen. Koelpakking uit de vriezer en hup weer de deur uit.
3 kwartier en 6 foto’s later mocht ik weer gaan, niks gebroken gelukkig. Maar ik moest wel een stevig verband om mijn hand draaien had de huisarts gezegd als het niet gebroken was, dus dat deed ik thuis maar snel. Ik kan gelukkig wel mijn li vingers wat gebruiken met typen, maar verder zit er weinig kracht in. Net als met eten, mijn mond gaat niet ver open en knauwen doet pijn.
Nu heb ik eindelijk de magneetsluitingkjes, hele mooie, maar kan er nu niks mee! Wat zal ik morgen een mooie kin hebben, hij is nu al dik en rood, misschien morgen wel blauw! Sta ik er gekleurd op.
Dit verhaal had ook heel kort gekund:
Vanmiddag op de markt gestruikeld, kin en hand geblesseerd, flink geschrokken en pijnlijk maar niks gebroken en doel bereikt; heb 6 magneetsluitingkjes kunnen kopen.
maar zeg nou zelf, daar is toch geen bal aan om te lezen? Waarom kort vertellen als het verhaal ook lang, sappig en in geur en kleur beschreven kan worden?
Shirley, wat een schrik zo’n val.. gelukkig niks gebroken. Ik vroeg mij wel af hoe je hebt auto gereden met 1 hand, heb je een automaat? Misschien geeft je kin een beetje kerstkleuren, en wordt het na rood groen.. maar wat balen trouwens dat je nu niet met die erg mooie sluitinkjes aan de slag kan. Alhoewel jij daar vast wel wat op zal vinden. En ik ben blij dat je het zo lekker op kan schrijven, is inderdaad veel leuker!
Sterkte met je kneuzingen, je zal ze vandaag wel extra voelen…
groetjes van Marloes
Je bent in ieder geval je humor nog lang niet kwijt ! Wat een schrik evengoed zeg! Haastige spoed is zelden goed zou mijn moeder in dit geval zeggen! STerkte ermee hoor, hoop voor je dat het gauw wat minder pijnlijk is.
Groetjes, Marjolein.
het is dat het allemaal pijnlijk voor je is, maar je verhaal is gewoon humoristisch !! hoop dat de pijn snel minder wordt !
Oef Shirley wat een val. Ik hoop maar dat je snel wat minder pijn hebt. Houd je je hand wel in de gaten. Mijn vaders vriendin heeft weken met een achteraf toch gebroken pols gelopen. Was niet gezien op foto’s.
p.s. heb je geen foto’s van de sluitingen?
Groetjes Dineke
Ja, je had het kort kunnen houden, maar ik vind je verhalen heerlijk om te lezen. Hoop dat je vlug hersteld bent, anders heb je de klemmetjes inderdaad thuis liggen en je kan er nog niets mee doen. Wens je en de familie, ondanks je ongemakken hele prettige dagen en dit moet je echt niet meer doen in het nieuwe jaar. Bedoel natuurlijk het vallen en schrijven mag je heel veel, want ik geniet ervan.