Jon en Arya mogen sinds 3 weken nu overdag overal in huis komen, het moment dat de keukendeur openbleef was heel spannend voor Arya, die duidelijk drempelvrees had

terwijl haar broertje al naast de voordeur stond

en later als eerste de trap op liep en hard miauwend Arya riep om ook te komen. Toen ze te lang treuzelde bij de eerste traptredes en niet hoger durfde te gaan

liep Jon naar beneden, ging achter haar staan en duwde haar met zijn neusje tegen haar kont zo de rest van de trap op. Ik stond erbij en keek er met ingehouden adem naar en vergat prompt foto’s te maken, maar dh zag ook hoe hij haar aanmoedigde om door te lopen. Zo lief!
Haast sluipend liepen ze van kamer naar kamer, Loki lag op mijn naaikamer niets vermoedend te slapen, ze gromde maar deed verder niks, 

en toen Jon niet weg ging, ging ze naast mijn bureau op een ander slaapplekje van haar liggen om Jon zijn zin te geven. Ze heeft op de foto ook echt een verontwaardigde blik.

Het is soms wel erg verleidelijk om tikken uit te delen, zoals hier wanneer ze het pad naar de woonkamer blokkeren voor Zopje. De stoffen kat is een deurstopper, nooit gedacht dat hij het zo lang zou overleven toen ik hem twee jaar geleden als kerstcadeautje van Monique Storms kreeg. 

“Van mijn eten blijven ze af”, laat Zopje weten als hij zijn voerbakje met seniorenvoer in de garage toedekt, en gelijk heeft hij.

Sinds een week durft Zopje weer bij mij op schoot te kruipen, zelfs als Arya naast me ligt en Jon door de kamer banjert

Zopje ging zo liggen dat hij Arya goed in de gaten kon houden, en reageerde geïrriteerd toen Jon met zijn staart ging spelen, maar bleef wel liggen. 

Sinds gisteravond weet ik dat het helemaal goed gaat komen, Arya lag op de quilt op mijn schoot te slapen toen Loki erbij sprong.

Ze negeerde Arya en liet zich door haar besnuffelen, maar na een tijdje van spinnend rondjes draaien en kopjes geven aan mijn hand, sprong ze toch weer op de grond.  Heel even was het een gelukzalig moment.