In dit laatste verslag over quilts in Maastricht (en de makers er achter) is er wat voor de traditionele als ook voor de modernere quiltliefhebbers. Dat is mooi, dan gaat niemand met een onbevredigend gevoel naar bed. Ja ik wilde hier iets achter zetten, maar nee, ik doe het niet, laten we het vooral netjes houden.

In een grote donker ogende zaal op de begane grond hingen de Amish quilts, van groot tot klein, somber of juist heel fleurig, sommige flink versleten, goed gebruikt dus. Het waren quilts uit de verzameling van de Zwitserse Jacques Légeret, zo las ik later in het boekje. Aan een tafeltje zaten twee mannen die erbij zaten alsof ze door hun vrouwen tegen hun zin in op sleeptouw waren genomen, toen ik op hun afstapte om de quilt achter hun beter te kunnen bekijken bijna wegdoken. En volgens mij is de meneer links dus Jacques Légeret. Op zijn website kan je meer over hem en de quilts en de geschiedenis te weten komen, maar dan moet je wel Frans kennen, of google translate inschakelen.
In het midden van de zaal namen twee dames demonstratief plaats, “Dan gaan we toch mooi hier zitten, of het nou mag of niet”, hoorde ik de een tegen de ander zeggen, en ze zaten te hannesen met het openmaken van een bakje huzarensalade of yoghurt; ze kwamen handen te kort en ik hoopte maar dat er niks omviel, want vaste vloerbedekking…. Mooi vond ik het gebruik van borduren en patchwork, en prachtige quiltmotieven, van dichtbij rammelden sommige quilts behoorlijk; wie soppend naar binnen was gelopen denkend dat Amish staat voor perfectie, liep een illusie armer weer de zaal uit, de deur hard achter zich dicht slaand.
De zaal uit lopend  liep ik op een bekende quilt af, via Facebook had ik Sylvia Kaptein’s avontuur gevolgd tot opleiding van quiltdocent van de Judy Niemeyer methode (zeg ik het goed zo? Op haar website kan je er meer over lezen), en daar stond ze te demonstreren hoe ze in een hoog tempo zonder gebruik van spelden maar slechts gewapend met een lijmstift en een hele stapel patroondelen van stof voorzag. En nu net google-end op Judy Niemeyer kom ik uit op Quiltworx, en ik maar denken dat ik deze groep ook had gemist, niet dus! Valt weer mee. Klik op Quiltworx en je kan zien wat Judy’s methode is. Ik liep verder naar het volgende zaaltje waar de kleurrijke quilts van Dineke Ugen hingen Dineke is de dame links. Siersteekjes van de naaimachine zijn heel goed te gebruiken, zeker als je er mooi garen voor gebruikt, en dan de “lompe” overlocksteek op het gele stof, je moet het gewoon durven. Geen idee of het hart hieronder ook eentje van Dineke is, hij hing volgens mij op de gang en ik zag geen kaartje; foto zonder flits leek voor mijn gevoel bewogen, dus maakte ik er snel -foei- eentje met flits. Zonder flits is het quiltwerk heel goed te zien maar maakte de kleuren erg flets  

en mét flits zie je de kleuren zoals ze in het echt ook zijn, en zie je dat er glinstergaren is gebruikt. (in het album kan je ze groot bekijken) Klik op de foto hieronder om in het laatste album te komen Ik hoop dat jullie net zo hebben genoten als ik, het was een mooie mix van quilts in Maastricht, de een meer in mijn smaak dan een ander, maar ze hadden allemaal één ding gemeen: ze waren met liefde en passie gemaakt!  Volgend jaar hoop ik weer samen met mijn moeder naar Maastricht te kunnen gaan, enne, tussen twee haakjes: ze heet mevr. Bakker, of Truus, en niet “de moeder van Zipje en Zopje”. 🙂 aaah het valt ook niet mee.