Het was een weekje wel, ik heb veel aan mijn hoofd, veel hooi leg ik zelf op mijn vork door mijn handwerkdrift, borduren, quilten, haken en kleuren. Mijn DH extra verwennen is dan wel niet zo’n opgave, maar het plannen van maaltijden en boodschappen is dat weer wel. En laten we vooral het huishouden niet teveel versloffen, het begint er nu uit te zien alsof de katten regeren, en stiekem doen ze dat ook wel tot ons groot genoegen.
Het fruitige Frida Kahlo paneel schiet al op, Fay komt er gelijk bijzitten

Het wordt gekeurd

Even het bordje checken op eetbaar waren, helaas, leeg. Hier doe ik een beetje water op om mijn kwastje beheerst nat te maken, onbeheerst natmaken is het kwastje te diep in een glas water steken.

Maar dit kleine schaaltje bevat wel vers water, en na het maken van deze foto duw ik ze weg van het schaaltje.  Ik zal zo even kijken of het niet allemaal te pastelkleurig wordt in vergelijking met de andere blokken, mijn lief wees me hier op.  

Na het maken van een proeflapje

ben ik met de CaL Harbour Blanket van start gegaan. Als alles volgens plan gaat wordt hij 120x 175 cm. We zien wel, het is een makkelijk patroon

Ik loop drie vogelhuisjes achter van de CrabappleHill stitch along, ze zijn gekleurd en liggen te wachten op borduursteekjes, dit had ik gisteren willen doen, maar een accu gooide roet in het eten, hij zei: “doe het zelf maar”, toen ik DH wilde oppikken bij het ziekenhuis. Ik stond een paar honderd meter van de hoofdingang af bij een appartementencomplex (lees Pokestops) geparkeerd, en bracht snel de huissleutel naar DH, die een taxi bestelde om thuis te komen, terwijl ik bij de auto op de wegenwacht wachtte. Een vriendelijke reus van een man stapte drie kwartier later al bellend uit zijn auto, problemen met de navigatie of zo.

De accu werd van de lader gehaald toen hij hoorde dat ik vanuit hier gelijk naar Kwik-fit zou gaan om er een nieuwe accu in te laten zetten, want deze accu was al ruim 6 jaar oud. “Oh, nou, in dat geval dan starten we gewoon op de kabels om tijd te besparen”, zei de man, en met samengeknepen billen reed ik daarna door naar de garage, bij elke stoplicht was ik bang dat de motor zou afslaan. En twintig minuten later reed ik richting Breda, naar de Jeep garage, want Kwik-fit had geen geschikte accu op voorraad. Van Mossel wel, zo hoorde ik toen ik mijn auto instappend die garage voor de zekerheid belde. Klokslag 12.30 liep ik naar binnen, gaf de sleutel af aan de balie en mocht plaats nemen in de op een kleine lunchroom lijkende wachtruimte. Ik kreeg koffie en mocht pakken wat ik wilde van het dienblad met koeken, krentenbollen en halve Luikse wafels, allemaal per stuk verpakt in boterhamzakjes. Helaas had ik niks van handwerk in mijn tas zitten, hier had ik niet op gerekend, maar ik vermaakte me met YouTube; gelukkig heb ik wel altijd een powerbank in de tas zitten, zodat ik niet nog een lege accu zou hebben. Anderhalf uur later was de auto klaar, lekker naar huis, bakje echte koffie naar binnen slingeren en dan gelijk weer door, want ik had een pedicure afspraak staan voor kwart voor drie. Met poezelig zachte voeten reed ik weer naar huis, zo’n recht in mijn ogen, minder leuk.

Fay lag op haar favoriete plekje op tafel, en tot mijn verbazing ontweek ze deze keer mijn hand niet, en liet zich zeer uitgebreid aaien. Ik pakte mijn mobieltje in de hoop dat ze voor de camera nogmaals zo welwillend zou zijn, en ja hoor 😍

Maar als ze elders zit of staat en ik wil haar aaien doet ze een stapje terug en kijkt me aan met een blik van “haal jij die hand daar eens heel snel weg.” De tafel is echt een buut-vrij plekje. Nu Puk nog, hij heeft meer tijd nodig, we merken elke dag wel dat hij ons steeds meer vertrouwd, blijft zitten als we langslopen,  en laat zich veel meer gaan met het spelen in de kamer.

Vandaag wil ik een relaxe dagje zonder gejak en gejaag hebben, eten haal ik uit de diepvries, de tv aan op Olympische spelen en kleuren, haken en borduren. Oh, en ook wat stofzuigen nog, want Puk vindt het geweldig om in de grote bloempotten te springen van de sereh (hoge gras bij de schuifpui) en van  kamerlinde. En dan uiteraard de kruimels potgrond door de hele kamer verdelen, beetje vermengen met kattenharen en stof,  nou ja, dan weet je weer waar je het voor doet. Nu nog zin maken.
Morgen mag mijn lief weer drie dagen achtereen aan het infuus hangen, hij heeft er nou al zin in, not. Gelukkig zijn de keelklachten als gevolg van de bestralingen niet verergerd, eten en drinken gaat probleemloos.