Donderdag heb ik een nieuwe foto boven mijn blog geplaatst, de foto van een geeuwende Zopje er uit (hij was gespiegeld en zo leken het Zipje en Zopje), en Arya met haar mooie oogjes ervoor in de plaats.

We hebben het erg getroffen met deze dame die in het begin heel erg schuw en soms haast wild was, ik had de tweede dag al een tetanusinjectie te pakken vanwege flinke krab- en bijtwonden op mijn handen.

Maar ze weet nu dat ze ons kan vertrouwen, tenzij je ze oppakt om te knuffelen, als ze kon praten zou ze “La me los!” roepen,  na een half minuutje vind ze het genoeg en wurmt ze zich los. Ik vind het wel goed zo, want dat betekent ook dat als ze buiten mag lopen ze niet door Jan en alleman opgepakt kan worden.

Maar het is wel een gezellige kroelerige schootkat 

en ze neemt het er dan goed van

ze vindt het heerlijk als er over haar buikje wordt geaaid

waarbij ze vol overgave spint.

Zou dit lekker liggen? Ze hield het een uurtje vol, dus zal vast wel.