En vooral verwarrende dagen, omdat ik vanmorgen helemaal niet meer wist wat voor dag het was. Ja, een natte dag, maar dan…. Het begon best nog wel logisch en helder, de 23e vroeg uit de veren om naar de quilttentoonstelling van de Diamond Patchers te gaan in Terneuzen, ‘k had er geweldig veel zin in en het strakke plan was dat ik klokslag 10 uur er zou zijn. Maar ja, als je dan bij het afrekenen van de benzine er achter komt dat je pinpas niet op de plek zit waar hij hoort te zitten, namelijk in mijn tas, en ik gelukkig van de dame achter de kassa even snel er om mocht rijden, dan loop je zo 20 minuten achter op schema, minstens…. zoon had een dag eerder nog even mijn pinpas geleend om boodschappen te doen, zodat ik kon doorwerken aan de quilttop, dus eigenlijk moet ik niet zeuren.

De tentoonstelling was top, voor elk wat wils, voor de “Ik-doe-alles-met-t-handje-want-zo-hoort-het” quilters

tot  “Als-er-maar-een-lappie-en-draadje-in-zit” quilters

en alles wat daar tussen zit. Onderstaande werkjes zijn van mijn moeder, die ze zo allemaal had kunnen verkopen, zoveel vraag was er naar! Haar Girl’s Day Out quilt was ook geliefd, er was iemand die er zowaar 150 euro voor bood. Haha, keep on dreaming!

Ik heb GENOTEN en lekker gekletst met bekende dames, want behalve dat mijn moeder bij de Dow Quilters zit, en enkele quiltsters aldaar mij kennen van mijn weblog, heb ik er ook een keer voor een volle zaal een weave-it workshop gegeven,

voor zowel de hand als machinaal, haha, dat was aanpoten, maar wel heel leuk, en helemaal nu ik enkele affe quiltjes hiervan terug zag.  De winkels de Parel

en Leur waren er ook, Monique (van Leur) stond nog helemaal bij te komen van de stress, ze was verkeerd gereden dankzij een niet werkende TomTom en een fout adres op haar printje, en pas na een royaal uur (ik meen 1,5 uur) rondjes rijden had ze gebeld met de hulproep dat ze ’t niet kon vinden. Ze was blij verrast met de ‘affe’ top (ik ga er toch rondom nog een rand aan maken, dankzij de donatie van Leur van nog een stofpakketje)

die een mooie hangplek kreeg over het hoge ronde tafeltje achter haar kraam, met stofpakketjes er op voor de duidelijkheid.  De Diamond Patchers stonden ook met een grote kraam, opbrengst ging naar het goede doel, het Steunpunt Terneuzen. Mijn moeder had heel veel zijde sjaaltjes geverfd, stonden vooraan in een mandje,

en die waren de eerste dag al uitverkocht, ze gingen als zoete broodjes over de toonbank; ik zag hier en daar dames er mee rond hun nek lopen, leuk was dat. Ze verkochten ook scraps in een grote mand – die ik op tafel mocht leegkiepen om ze beter te kunnen bekijken-,

10 lapjes voor een euro, en deze scraps waren soms snippertjes van 5×5 cm, of gewoon fat eights, al dan niet met een hapje er uit. Achter op de tafel lagen keurig opgevouwen lappen stof, lastig om het formaat te schatten, maar voor ongeveer 7 euro per meter (zo bleek achteraf) was het toch mooi meegenomen. Ik had mazzel, de groene lap die ik pakte mocht ik ook hebben voor 7 euro, (ik heb getuigen die me hoorde vragen of dit toch wel klopte, 7 euro voor de hele lap), thuis gekomen bleek het om 4 meter te gaan! De dag erop waren de lappen wat eerlijker geprijsd. Ik ben heel blij met deze pracht van een lap, die dienst gaat doen als achtergrondstof, of als achterkant, wie weet; dit is mijn buit.

Morgen show ik alle foto’s van de tentoongestelde quilts m.b.v. de slideshows van Youtube

Thuisgekomen was het echt even bijkomen onder een quiltje, waar een mugrug toch groots in kan zijn, perfect om de nageltjes van Zopje tegen te houden

en een paar uur later onder een grotere quilt

De dag erop was zoon jarig, 21 is hij geworden, en we vierden het met z’n allen met zelfgebakken slagroomtaart, cadeautjes horen er ook bij,

en ’s avonds sushi eten in Breda, alleen zonder mij, want ik lag al vanaf de avond tevoren behoorlijk beroerd te wezen op bed, de virus van de jongste (woensdagavond/donderdag ziek) had ik nu te pakken, alleen duurde het bij mij wat langer dan een volle dag om er vanaf te komen, ik begon me pas zondagmiddag weer een beetje mens te voelen. Gelukkig maar, want toen kwamen mijn ouders op verjaarsvisite, en mocht de uur eerder uit de oven gekomen appeltaart met pecannoten en restant slagroomtaart ons goed smaken

eigenlijk zouden mijn ouders zaterdag zijn gekomen, maar uitgesteld vanwege zieke Shirley, het is toch wat. Maar geen meelij hoor, ik val zo als een blok in slaap en hoop morgen de rest van de appeltaart met de meisjes van de bee op te kunnen smikkelen 🙂

En wie nu een autoritje niet schuwt kan zich komende week vergapen aan mooie quilts in de grote kerk van Groede,  alwaar quiltwinkel de Parel haar eerste tentoonstelling houdt. Je kan met de fiets met het pontje Vlissingen-Breskens (spreek het uit als Bresjes) ook over, en dan is het een leuke fietstocht van ruim een kwartier. Je kan uiteraard ook de bus nemen vanaf de pont, maar dan mag de fiets denk ik niet mee.