Zondagmiddag ben ik op bezoek geweest bij mijn ouders, de kattenquiltjes werden goedgekeurd, de kopjes koffie met gebak lieten zich goed smaken, en we zijn toen naar boven gegaan naar de naaikamer, want er moest gewerkt worden. Eerst werden de andere quiltjes bekeken, oei, wat zijn ze mooi, en wat zijn ze geweldig met de snorharen en glinster ogen! Deze quiltjes zijn hier als complete pakketjes gekocht op de quiltshows afgelopen jaren
De Podcats:

Le Arti-Chat:

Purrsimmon:

Pepper Puss:

Stalker:

Pumpcat:

Eggplant Pur-mesan:

En dan de drie die ik net had gebracht en nog versiert moeten worden (zie vorige blog voor meer foto’s)

De Japanse huizenquilt van Yoko Saito (allemaal handwerk) hing tegen de designwall aan, nog meer genieten.

Er moet nog het eea vastgenaaid worden, dit gaat mijn moeder op het Belgische quiltweekend doen in Oktober; ik heb een inch maatje erbij gehouden, zodat jullie kunnen zien hoe klein bv de katten zijn. Niet normaal meer!

Daarna gingen we echt aan de slag, genoeg gekwijld, ik heb het laatste quiltje wat op de naaitafel lag afgewerkt, een bloemkoolkat, zo grappig! In het witte lijfje moesten rondjes gequilt worden, en de blokjesrand riep ook om een steekje, mijn moeder had rond de kat zelf al gemeanderd.

Het was even wennen op een andere naaimachine quilten, mijn moeder heeft wel net als mij een Bernina, maar ik heb er eentje met BSR voet, een steekregulator, de Aurora 435 , de Anniversary Edition, opvolger van de 440 QE, verder is het een gewone naaimachine, hij heeft een ietsje grotere werkgat dan de oude naaimachines, bijna 8 inch van naald af gemeten. Ik neigde in het begin naar te grote steken, maar al snel had ik het ritme te pakken en was het quiltwerk klaar, de rand heb ik met boogjes en kleine boogjes gedaan, zoals ook het origineel was gequilt, ongeveer…

daarna heb ik de biezen en ophangsleuf gesneden en er opgenaaid, en toen was het alweer half 5, twee uur zijn zo om! Nu kunnen ze versiert worden met glittersteentjes (op de ogen), en ze krijgen ook nog snorharen.
Mijn moeder zat in een luie stoel in het zonnetje te naaien, ze was de labels aan het opnaaien van de quiltjes die ik net had gebracht,

Ze showde me ook nog haar gehaakte deken,

hij is op een klein stukje rond de rand na klaar; ze heeft hetzelfde probleem als ik, ook hier is het zo moeder zo dochter; na een korte tijd haken krijgt ze veel last van de polsen, ze haakt ook maar korte stukjes per keer. Ik heb het al zo goed als opgegeven, mijn deken ligt in een la uit het zicht, want anders pak ik er toch weer naar, en krijg ik er ’s nachts spijt van. Jammer maar het is niet anders, er is nog meer dan genoeg wat we wel kunnen en leuk vinden! Van mijn vader kreeg ik een grote tas vol rabarber en appels uit eigen tuin, lekker voor taarten en appelmoes, of om zo te eten, heerlijk, het was en is nog steeds genieten!