Lekker geslapen? Niet echt. Man wat een herrie vannacht, ruzie op straat en het leek wel of ze de straat aan het open gooien waren. En vanaf 7 uur op de gang een geklets en een herrie, daar waren ze begonnen met het renoveren van een kamer tegenover die van ons. Vandaag gaan we naar changing of the guards bij 't paleis, snel een hapje eten in de stad en we staan iets voor 11 uur aan het hek te wachten, samen met nog honderden anderen. Dit hadden we willen zien (geleend filmpje, duurt 8 minuten, met veel uitleg) maar helaas, niet op maandag blijkbaar. We bleven tot iets voor 12 staan, en toen gaven we het op, terwijl de meeste mensen gewoon bleven staan. Gelukkig was het afwisselend bewolkt en zonnig, niet te heet dus, en ik had een hexagonbloem gemaakt tijdens het wachten, dus niet geheel nutteloze uur geweest. We gingen maar eerst wat lopen, eten en op weg naar het British Museum, waar we ons al op hadden verheugd sinds dag 1 (echt waar).en omdat we allemaal andere dingen wilden zien, spraken we af om 4 uur bij de uitgang te staan, Tim en Suzanne bleven wel bij elkaar, maar Perry ging de ene kant op en ik de andere kant. Ik vergaapte me aan de Egyptische spullen, bleef kijken naar de mozaïeks in de trappenhal, en wandkleden. Je mocht niet overal foto's maken, helaas, maar wel begrijpelijk. Om half 4 had ik het wel gezien, en toen kreeg ik een smsje van Tim dat ze klaar waren en al zaten te drinken in de koepelhal. Het was hun tegengevallen, ze hadden schilderijen verwacht van grootmeesters enzo, maar die tentoonstelling was net een week tevoren gesloten. We zullen ze toch maar meenemen naar het Rijks in A'dam, of hangt daar momenteel niet veel wegens restauratie?

Ons plan om naar St. Paul's Cathedral te gaan leek bij het zien van de prostituerend hoge toegangsprijs gelijk minder aantrekkelijk. Nergens hoef je te betalen om in een kerk te komen, maar hier wel, idioot gewoon. Sowieso is het duur in Londen, variërend van 17 tot 24 pond om ergens binnen te komen, en dat maal 4, au. Aan de andere kant was het eten in restaurantjes weer veel goedkoper dan we thuis gewend zijn, dat mag dan ook gezegd worden.

We besloten om na een kopje koffie -waarbij ik de meest mislukte versie van een afternoon tea heb moeten proeven ooit, hard, droog en smakeloos- door Oxfordstreet te lopen (wat is dat een lange straat!); shoppen stond op Suzanne's wensenlijstje en ze scoorde een mooie ring, en Tim zei dat-ie wel een wijf leek, zo lekker was hij geslaagd met T-shirts kopen.

en we gingen ter afsluiting eten in een Italiaans restaurantje in de buurt van Piccadilli Circus, heerlijk gewoon; vriendelijk personeel, gezellige sfeer en heel erg druk. Ik nam een vegetarische schotel van Cannelloni gevuld met met spinazie, ricotta en overgoten met een tomatensaus gevuld met verse groenten, waarvan ik de broccoli roosjes duidelijk herkende. Superlekker, en ik ben ook van plan deze thuis te gaan maken. We rolden zo via de metro ons bed in, we hadden geen voeten meer over van al dat lopen van vandaag. Nog 1 nachtje slapen en dan naar huis, heerlijk!

En ik weet al wat ik ga weggeven ter ere van het 5 jarig bestaan van mijn blog. Oooh, het is te leuk eigenlijk om afstand van te nemen, romantisch en lieflijk, mmmmm. Kijk snel op deze vorige blog. (klik)