Perry leest mijn weblogverhalen meestal als ik al in bed ligt, "even kijken wat er vandaag is gebeurd", niet dat we nooit praten of zo, maar aan tafel vertel ik niet alles om de eetlust niet te bederven.  En met het gesprek gisteravond na het eten vergat ik dus het tekenverhaal te vertellen, dus toen Perry naar bed kwam had hij er net over gelezen en had moeite om in slaap te komen; last van jeuk enzo ☺. Ik heb Zipje maar nog een pipetje van dat spul gegeven in zijn nek, Frontline krijgt hij elke maand van me, maar ik denk dat ik een week overtijd was hiermee. Ik heb hem voor de zekerheid maar even gewogen, misschien krijgt hij te weinig; 7 kg schoon aan de haak weegt-ie, dat voel je goed als hij een paar uur op je schoot ligt te slapen, maar het is zo’n schat van een knuffelbeer dat je dat voor lief neemt.

Suzanne had vandaag op school een spreekbeurt, ‘plaatje-praatje’ heet dat en daarbij moeten de kinderen iets vertellen bij een foto, iets wat veel indruk op ze heeft gemaakt. Dus wilde Suzanne het over mij doen, van de chemo, ze wilde foto’s van mij hebben met en zonder haar, met pruik en ook eentje van dat ik in het bed in de woonkamer lag; het was even slikken toen ze vroeg of ze mijn pruik mee naar school mocht nemen om te laten zien, maar in het kader van educatie heb ik ja gezegd.

De spreekbeurt ging goed, ze was een beetje nerveus omdat ze niet zeker wist of ze het droog zou houden, maar- zo vertelde ze later opgelucht- het ging allemaal heel goed, een beetje met een bibberstemmetje in het begin, maar verder geen probleem. De juf zei dat ze het een zwaar onderwerp vond en dat ze het heel goed had gedaan.

Mijn pruik zit nog in haar schooltas geloof ik, morgen niet vergeten hem terug vragen voordat-ie in de zak met carnavalskleren verdwijnt.  Evelien zag hem gisteravond, ik had hem even op om te zien hoe dat ook al weer stond, in haar ogen zag ik de schrik,: "Ik dacht dat je hem had weggegooid.", zei ze, en gelijk grappend er achteraan: "Wel natuurgetrouw, zo met die uitgroei." ☺

in de archieven kan je er nog plaatjes bij vinden, januari/febr. 2006 en later.

Tim zit momenteel met 3 vrienden bij een heavy metal concert in Antwerpen, met oordopjes in speciaal voor concerten; ze zijn zwart en die zie je haast niet zitten gek genoeg, en dat moet je hebben voor tieners, ze willen vooral niet opvallen. Hij ging genieten van de muziek, maar ook van de bezoekers: "Geen gezicht mam, van die mannen met haar tot over hun schouders en die staan dan met hun hoofd van voor naar achteren te wiegen zodat de haren over en weer vliegen.", en hij deed het voor. De vorige keer was er een kale vent die het ook deed, zag er heel cool uit.", zei hij lachend, "sta ik op een concert meer naar de bezoekers te kijken dan naar de artiesten." Doet me denken aan het verhaal over mijn zus, die in Geelong bij een football wedstrijd met haar rug naar het veld stond, naar de bezoekers te kijken, vond ze veel interessanter. Zal ze nu niet meer doen denk ik, al die goed gebouwde kerels in strakke sportbroekjes ☺ Sweet dreams ☺