Zo lag deze draculakat opeens te miepen en te mekkeren en te bekketrekken naast mijn bureau op een mand stof vanavond. Vast op muizenjacht en zwaar gefrustreerd dat hij niet kan vliegen. Moet er niet aan denken, vliegende katten.

Beetje donker misschien, maar dit hangt dus boven Zopjes hoofd. Een stoffen Zopje in actie. En nog even wat miepmomenten later lag hij toch ook weer lief erbij:

Zopje had zijn dag niet vandaag; hij zat op de vensterbank van het keukenraam te mekkeren dat hij erin wilde, en dus deed mijn lief het raam open, liet hem erin. Maar omdat Zopje ws even moest uitrusten bleef hij eenmaal binnen op de vensterbank voor hetzelfde keukenraam zitten, en keek gezellig naar buiten. Lief liep weer langs en dacht dat dit zijn broertje was die eruit wilde, en hup ging het raam weer open en voordat Zopje het in de gaten had stond hij weer buiten! Zonder nadenken was hij naar buiten gestapt, maar dat dit de bedoeling niet was bleek wel; hij zat snel weer te miepen voor het raam.
Toen hij eindelijk weer binnen was is hij naar boven gevlucht. “Rare katten die mensen” hoorde ik hem nog denken.
Zipje kwam in actie toen hij mij vanavond in de keuken bezig hoorde, aardappelen schillen. Hij miauwde wat en toen daarop geen stukken vlees uit de lucht kwamen vallen ging hij pal achter mijn voeten languit op de grond liggen. Zo van: “een knap mens die nu ongemerkt de keuken uit kan lopen.” Maar Zipje staat op een dieet en moest tijdens het eten gewoon in de garage bivakkeren tot we van tafel gingen. Ja, daarna had in de keuken rondhangen geen zin meer, en is hij met een beledigde miauw naar buiten gegaan, langs de voordeur.