Jan z’n kaarsje is uit

Jan is maandagmiddag iets voor 5 uur overleden, zo onwezelijk dat hij er niet meer is,  en gelijkertijd denk ik: "het is goed zo". Geen pijn meer, geen verdriet om afscheid te moeten nemen, rust, stilte, over en uit. We zijn vanavond naar hun huis gegaan, Cor was kalm, de tranen voorbij en berustend. "’t Is goed zo, hij heeft nu geen pijn meer.", waren de woorden die ik vaak heb gehoord vanavond bij de rest van de familie; broers, zussen, schoonfamilie en zelfs een nichtje (Evelien), allemaal kwamen we bijeen om Cor te steunen en Jan nog even te zien. Hij ligt thuis in de logeerkamer opgebaard, toen we er al even zaten kwamen de dames van de begrafenisonderneming om hem te verzorgen, en toen ze klaar waren zijn we natuurlijk even gaan kijken; hij lag er bij alsof hij elk moment zijn ogen open kon doen en met een guitige lach zou roepen: "Gefopt!" Hij had zijn favoriete luchtje op en zag er sjiek uit, in zijn mooie pak met stropdas en al, klaar voor de grand finale; we horen vandaag wanneer de kerkdienst en crematie is. 

0 gedachten over “Jan z’n kaarsje is uit”

  1. Laura

    Och Shirley, wat is dat nog snel gegaan, goed dat jullie zaterdag nog zijn geweest.
    Gecondoleert en sterkte voor je zwager.

  2. Marjolein

    Gecondoleerd Shirley, het valt nooit mee. Maar inderdaad, als iemand van zijn lijden verlost is, is dat een hele troost voor de achtergeblevene. Sterkte verder, wel rot zo net voor de feestdagen, maar dat heb je nu eenmaal niet zelf in de hand hé. Groetjes, marjolein.