Vorige week moest ik nog even naar de supermarkt om nog een paar last minute verjaardagsboodschappen te doen, ik liep in de gang van de koekjes, toen ik een enorme klap hoorde in de gang naast me, en hoorde heel glas vallen. Gelijk ook mensen die riepen: “Ik was het niet hoor, ik deed niks!”, en toen ik de ravage bekeek en tot mijn opluchting zag dat er niemand onder de kartonnen stellage gevuld met flesjes bier lag,

dacht ik: “Gelukkig liep ík er niet net langs!”, want dit zou zo mijn ding zijn geweest, even met m’n jas er achter blijven hangen, of met het karretje er tegenaan tikken en hoppa. De stuiterende opengebarsten en mensen nat spuitende fles Sprite (“gelukkig is het suikervrij”) achtervolgt me nog steeds, hier het hele verhaal met foto’s, alweer 4,5 jaar geleden.