huisperikelen

De appel/druiven/citroen gelei liet zich vanmorgen goed smaken, en tijdens het lopen vanmorgen zagen we een hele mooie roze lucht. De koeien keken weer op en eentje liep huppelend een stukje met ons mee toen we langs liepen. Suzanne verbaast zich niet meer dat ik mensen groet die we tegen komen, ook al ken ik ze niet.

Gistermiddag ging ik even kijken bij ons nieuwe huis; de planken zijn er op een paar na allemaal uit en het laatste restje grint zou ook vandaag in de container verdwijnen. Vandaag gaan ze de tegels uit badkamers en wc’s slopen en de baas zei dat hij nog een cirkelmaaier had op werk die hij mee zou nemen zodat iemand even het gras kon maaien. Ik had hem net verteld dat ik het gras niet gemaaid kreeg, omdat er zo’n dikke laag mos lag dat de wielen van onze maaier er helemaal in verdwenen en dat de kooimaaier steeds vastsloeg. "Dat doen de mannen wel even voor je", zei hij. Ik vond dat gewoon lief, maar Perry zei dat de rekening wel zou volgen. ☺ Naief van mij te denken dat ze dat gewoon even voor me doen omdat ze me mogen.

Het begint nu steeds meer op een slooppand te lijken, de gordijnen gaan er ook een dezer dagen af en op de ramen zit plakband waar ventilatieroosters moeten komen. Morgenmiddag heb ik een afspraak met de tuinarchitect, ben heel erg benieuwd naar zijn reactie.