Een heerlijke rustige morgen, ik zit met de tuindeuren open naar een opgenomen detective te kijken als ik opeens een harde gil hoor. En nog een, en nog een, bloedstollend, en ik zet het geluid van de tv zachter, het is al spannend genoeg zonder dat harde gegil. Maar dan merk ik dat het gegil van buiten komt, " Iiiiieks, muizen!", klinkt het. Zipje en Zopje, die lekker doorsliepen tijdens het gegil schieten omhoog bij het woordje ‘muizen’, en ze schieten als ware Rescue Rangers onder de hor door naar buiten, en onder de heg door op het gegil af; zo te horen komt het bij de buren van onze buren vandaan. Het gegil is gestopt en nog geen 5 minuten later komen Zipje en Zopje ieder met een vette muis in hun bekje van onder de heg weer aanlopen, ze geven elkaar nog net geen high five, maar zijn duidelijk zeer tevreden over zichzelf.
En dan hoor ik weer gegil.
Ik doe mijn ogen open en zie dat de wekker scheef naast mijn nachtkastje buiten handbereik aan het snoer hangt, en dat deze op de snoozefunctie toch al een kwartier lang elke 5 minuten heeft gegild. So much for the Rescue Rangers.

It’s a lovely quiet morning and with all the doors open to the garden to let the smell of spring in, I’m watching a detective, when suddenly I hear a loud scream.  And an other one, and another one, the detective is thrilling enough without the loud screaming, so I turn down the tv, but the loudness of the screaming doesn’t change, it’s coming from outside.

And then I hear her screaming "Iiieeks, mice", and Zipje and Zopje wake up from their sleep, run outside, diving underneath the hedge, running towards the screams, like Rescue Rangers. It takes them no more than 5 minutes before they pop up from underneath the hedge, both holding a mouse in their mouth, the smug look on their face tells me they know they’re good.

But there’s that scream again!                                                             I open my eyes and find my alarmclock hanging by it’s powercable, almost dropping from my pedestal cupboard, and from the looks of it I’ve been hitting the snooze button for at least 15 minutes.

So much for my Rescue Rangers.