Vrijdag reden mijn moeder en ik na de koffie
met verse mokkataart naar Oostduinkerke, met een omweg van ruim een kwartier dankzij een eigenwijze TomTom, vlak voor 2 uur reden we toch de straat van het hotel in; het was alleen even zoeken naar het juiste hotel. Ik was vergeten de naam op te schrijven, maar al gauw zagen we Gudrun in haar auto rijden en keerden snel om, helemaal opgelucht dat we voor het donker binnen waren. Ons nieuwe quiltweekendverblijf lag op een paar honderd meter loopafstand van de Belgische kust, het was een groot hotel in de duinen met een geweldige keuken, supervriendelijk personeel en hele mooie slaapkamers met alles d’r op en d’r aan.
Bij aankomst kregen we een voorlopig zaaltje toegewezen, de grote zaal was nog bezet en zou later beschikbaar zijn, en dat “later” werd de volgende ochtend; een kleine volksverhuizing 2 trappen af en we kwamen aan bij de balzaal waar genoeg ruimte was om royaal te zitten. In de kleine zaal zat ik met mijn naaimachine aan een tafeltje tegen de muur,
alles bij de hand om aan de Scrap Attack quilt te werken waar ik een jaar geleden aan was begonnen, en met veertig geprinte blokken had ik de lat hoog gelegd voor mezelf. Ik had eerder al getimed dat ik een half uurtje doe over 1 blokje, en in een quiltweekenddag zitten minstens 12 quilturen, dus dat moest toch lukken? Niet dus.Ik had het sociale gebeuren vergeten mee te rekenen… Het eten was zo lekker, overvloedig en kalorierijk, dat ik hier nog wel een tijdje zoet mee ben om het van de heupen af te krijgen, maar het was het me wel waard, heerlijke verwennerij, 100% genieten.
En ook de ogen kregen veel moois te zien, van het zwarte borduurwerk van Hilde, de losse quiltblokjes zoals hier van Magdalena
tot bijna complete quilttops, zoals de Dear Sommeke van Yvonne
de nearly insane van Hilde, bij een blokje zat een rijtje verkeerd om, zag Ingrid, tssss
Hilde liet de bladzijde zien van dit uit een idiote hoeveelheid stukjes bestaande blok, met handtekeningen van haar groep dat ze geestelijk gezond genoeg was verklaard om hem te maken. 🙂  De huisjes van mijn moeder oogden ook bewondering net als haar zeer stille en lichte naaimachine, waarmee ze volgens Yvonne alleen maar met rood of zwart garen mocht naaien, om in stijl te blijven.En kwam je stof te kort, dan was deze ontspanningsruimte een walhalla, met een enorme hoeveelheid mooie stoffen en andere quiltbenodigdheden, dit was het tijdelijke winkeltje van Godelieve, met Denise als haar charmante assistente. De winkel was een paar keer per dag een uurtje of zo open, zodat Godelieve en Denise ook lekker konden quilten in de grote zaal.“Er zijn ook daglichtlampen te koop”, zo wist een dame mij te vertellen, en ik moest als daglichtlampjunkie  toch even kijken of ik hem al thuis had; nee dus, maar ik had mezelf al een tijd geleden beloofd dat er geen lampen meer gekocht gingen worden, want genoeg is genoeg.  :-(.  Ik kocht wel een hele mooie serie Michael Miller stofjes (f8’s) en een FQ van een geinig kerststofje met kattenprint, en toen ik de lamp bekijkend stond te “wellus-nietussen” wist ik mezelf uiteindelijk los te trekken van de fixatie op de lamp, en liep met mooie stofjes de naaizaal weer in, waar mijn moeder zat, met haar nieuwste aanwinst: jawel, de daglichtlamp die je met een usb kabel kan opladen en die heel lang brand op de accu. Wetend dat Godelieve meerdere van deze lampen in haar winkeltje had staan, ben ik uit zelfbehoud maar niet meer gaan winkelen, hoe later op het weekend, hoe slapper de knietjes.

Eer ik zaterdag goed en wel geïnstalleerd was in de grote zaal, kwam een voorzichtige vraag van Judith die schuin tegenover me zat; of ik tegen haar quilt een bies wilde naaien, zodat haar moeder hier dan verder aan kon werken. De biezen mocht ik ook tot stroken naaien, het strijken tot een dubbele biasband mocht  Judith doen, en gelijk daarna kreeg ik het volgende verzoek, biezen op de quiltjes van Katrien naaien, zodat ze toch wat te showen zou hebben zaterdagavond. Het was gelukkig maar op een heel klein quiltje en een iets grotere Mijn blokjes begonnen heel hard te roepen, ik legde ze dan ook maar op de grond achter me, naast de andere WIP’s (work in progress), zoals deze van Katrien
lotgenoten onder elkaar kalmeert, en zowaar kreeg ik die dag twee blokjes af. “Maar” twee, dit kwam behalve het getut natuurlijk ook omdat ik samen met Merel en Marion een fijne strandwandeling van ruim een uur had gemaakt, heerlijk zwaar ploegend door het mulle zand eer we bij het hardere strand waren, waarna we eerst een stukje richting de Nederlandse kust liepen, en daarna omkeerde en een stukje richting de Franse kust liepen.Wat was het lekker warm, ik had er best een middag willen blijven, maar ja, dan zou er weinig van het naaien terecht komen! Op de terugweg liepen we langs heel veel braamstruiken die nog vol met bramen zaten, wat mij een beetje bevreemde, tot ik er eentje in mijn mond stak, er zat smaak noch kraak aan, zonde! In het hotel aangekomen dronken mijn moeder en ik een aperitief van het huis, passievruchtsap met gin, drinkt als limonade zo lekker en zoet, maar stijgt ongemerkt naar je hoofd, we hebben er een hele middag/avond over gedaan (anders zou het met het naaien mis gaan) en hebben het ons goed laten smaken. De ingeleverde loterijblokjes zag je met het uur groeien op de grond, en zondag werd de winnaar getrokken, Denise was de gelukkige. Voorheen zaten de blokjes allemaal tegen de muur geplakt, maar in deze zaal was hier geen mogelijkheid voor, en omdat Denise niet op de grond naast de blokjes wilde liggen, moest het dan maar zo. Volgend jaar een affe quilt Denise?Rond twee uur begonnen de dames die het verste moesten rijden al in te pakken en te vertrekken, ik wilde nog mijn 4e scrablokje afmaken, en pakte toen mijn spullen in.Toen we om drie uur iedereen af gingen zoenen liet Inge haar nearly insane (toch?) zien, zo mooi. Marion hield nog een oude bekende omhoog, gemaakt van deels gewonnen loterijblokjes van jaren geleden, leuk gecombineerd met dronkemans pad blokjes!. Na onze groep kwamen nog twee quiltgroepen, zou deze quilt die in de gang naast de receptie van een van hun zijn en ook was het hotel een geliefd weekend/midweek verblijf van een kantklosgroep denk ik, want wat een werk zit er in deze juweeltjes, die naast de quilt hing. Onze thuisrit ging via een toeristische route langs de kust, we kwamen via Philipine het dorpje Hoek binnen, kwam goed uit, want hier wonen mijn ouders, en na een mok thee reed ik door naar huis en trok een uur later de deur achter me dicht. Home sweet home, benen op de hocker en even uitbollen, oren en handen rust geven. De volgende dag heb ik pas alles uitgepakt en de cadeautjes op de foto gezet, van Carine kregen we een potje met twee schattige lapjes en een zakje Smarties. Onder 1 potje had ze wat geschreven, en degene die dit potje had kreeg een stitchery quilt (geen foto helaas) die ze had gemaakt maar die vanwege de kleuren niet goedgekeurd werd door haar man. Ik zou zeggen: “Dikke pech, ik vind hem wel mooi en hangen zal hij (de quilt)”, maar ja, ik heb ook wel een hele lieve man. 😉  Van Merel kregen we bij het ontbijt een Celtic achtige FQ die ik gelijk al in mijn scrap blokje heb verwerkt. En van Katrien kregen we bij het volgende ontbijt allemaal een schattige pakje 2,5 inch lapjes, snoepjes! Nog een mooie foto die ik wil uitlichten:
Ik weet niet waar Katrien het over had, ze was hier lachend iets aan het vertellen, niet  huilend, haar verhaal zal dus niet over iets heel erg persoonlijks zijn gegaan, a dirty mind is a joy for ever!
Meer foto’s van het quiltgebeuren van dit weekend kan je vinden klikkend op deze foto
Flickr heeft momenteel kuren, dus als het niet lukt om in het album te komen, probeer later maar nog een keer, als je durft. En misschien lukt het wel om hier te klikken.