Gistermiddag liepen Puk en Sherlock als een Siamese tweeling de keuken in en na een paar keer wisselen van plaats omdat Sherlock wat meer ruimte wilde hebben ipv een bakje te delen met Puk zaten ze zij aan zij te eten. Fay kwam er ook bij, beetje aarzelend omdat Puk met zijn buikje over het derde bakje hing

Na het avondeten keek ik nog even naar de Viburnum en besloot er nog meer af te halen, Sherlock liep met me mee en ging hard zuchtend op het terras liggen, hij keek me met een “moet dat nou?” blik aan. Ja, dat moet. Ik begon met eerst een paar takken weg te knippen die aan de bovenkant uitstaken

En daarna aan de kant van het pad wat takken halveren in hoogte, zodat de nieuwe groei de zijkant zou bedekken.

Hier heb ik met rode streepjes de knip- en zaagstompjes aangegeven

En toen moesten de twee takken richting het huis eraan geloven

Whaaa dat ging lekker, zo lekker dat ik de andere takken die uit deze ene stam kwamen ook afzaagde, ik voelde mijn buik-,arm- en borstspieren branden, watjes, niks meer gewend.

En hier laat ik het bij, volgend jaar zal ik de andere helft verjongen. Nu hebben we toch nog schaduw in de kamer van de overgebleven hoge takken,

Puk besloot gisteravond buiten te blijven, hij had het veel te veel naar zijn zin met het volgen van de reptielen en egels in de tuin. Ik bleef tot half een op met de schuifpui open, hij liet zich niet binnenlokken met lekkere hapjes. Heel even stond hij wel binnen om een stukje kip op te peuzelen, maar nog voor ik een stap had gezet richting de schuifpui om deze dicht te maken was hij hem al gesmeerd.
Zwaar balen.

En al helemaal toen hij vanmorgen niet onder de veranda op de bank lag, zoals de eerste keer toen hij samen met Fay buiten bleef. Jon en Sherlock waren hem ook duidelijk kwijt, en nadat ze hem binnen nergens zagen, gingen ze naar buiten. Ze kwamen om negen uur even binnen om wat te eten, zoeken met een lege maag is als boodschappen doen met lege maag, niet erg praktisch. En daarna waren ze bijna twee uur buiten, normaal zie ik ze in de tuin spelen, maar nu niks van dat al. Alleen Fay zag ik zitten op het egelhuis, duidelijk op de uitkijk. Tegen elf uur liep Sherlock opeens binnen met Puk, hij zag er uit alsof hij door hoog nat gras had gelopen en Sherlock liep met een tevreden blik achter hem aan de keuken in. Jon kwam even later aanrennen, even een neuzencheck en kontje ruiken, hij was duidelijk blij hem te zien. Fay kwam ook aanhuppelen en zat er een hele tijd naast, hem uit te dagen om te spelen, maar hij was moe.

Puk bleef de rest van de dag binnen op een paar korte pitstops na, even uit de vijver drinken en weer naar binnen. Sherlock had de op de vloer gevallen pepermuntbal gevonden en racete er mee door de kamer, Puk rende vrolijk achteraan. 

‘s Middags lag hij op tafel te soezen, ik liep langs om een kopje koffie te halen en als bijna altijd liet ik hem even aan mijn vingertopjes ruiken en probeer hem dan te aaien. Meeste keren deinst hij na een korte aai langs zijn neusje terug, maar niet nu, ik mocht hem overal op en onder zijn kopje, rug en borst aaien en kriebelen. Oooooh 🥹 na een tijdje aaien liep ik even weg om mijn mobieltje te halen en begon met filmen, en jawel, ik mocht hem weer aaien waarbij hij hard lag te spinnen

En een tijdje later liet hij het weer toe 😍 het lijkt alsof ik hardhandig aai, maar dat is niet hoor, ik ging ook zoekend met mijn vingers door zijn dikke vacht of hij geen teken bij zich had, want ik had er net eentje weggehaald bij Sherlock en eergisteren eentje bij Jon. Maar gelukkig voelde ik niks. Wat een mijlpaal voor dit ventje.

Het is duimen dat de junioren vanavond gewoon met Jon en Sherlock mee naar binnen lopen zodat ze voor de nacht weer binnen zijn, want dat slaapt wel fijner.