Vlak voordat het eten klaar was, kwam ik er achter dat de hard gekookte eieren die ik in de koelkast had staan, geslonken waren in aantal, het was er nog maar eentje, dus kookte ik nog even snel een ei in de magnetron, koud kunstje mits je het wel goed afdek. Een schaaltje met 2 geklutste eieren leverde dit resultaat op,

en toen bedacht ik me dat het laatste ei uit het doosje ook wel op mocht, en deed deze in zijn geheel in een glas, op 1 minuut. Maar niet zo slim dat ik het losjes af had gedekt met plastic folie, na het horen van een plof bleek het glas leeg.

Gelukkig lag het grootste deel van het ei in het weggeschoten stuk folie, achter het glas, en was de troep snel opgeruimd.  En zo zaten we even later aan tafel te genieten van gekookte aardappelen, gebakken tartaar en asperges, bedekt met een laag verkruimelde eieren, en overgoten met een beetje jus van de tartaartjes. Smullen! Mijn lief liet het zich goed smaken, ok al vond hij de asperges met ei wel zoeter dan normaal, niet verkeerd, maar toch anders. En toen biechtte ik mijn laatste blunder op, want het was in de keuken een regelrechte wet van Murphy geweest: de eieren kwamen erg taai uit de magnetron, en toen besloot ik ze in de blender even fijn te maken, en toen ze klaar waren deed ik ze in een kom, en zonder na te denken deed ik er een schep mayonaise door, alsof ik eisalade maakte. Ojee. En dan is het net doen alsof het zo hoort, opscheppen, serveren, en met een pokerface op hopen dat het smaakt; zo zijn volgens mij veel toprecepten ontstaan, per ongeluk.

Zipje kwam in de schemering van de avond met een hele vette muis aanlopen, al joelend -want met volle mond kan je geen fijne miauw laten horen- legde hij het mormel op het gras, en keek tevreden toe hoe zowel Zopje als ik vanuit de tuindeur naar buiten liepen, om zijn buit te bewonderen. Het muisje leefde nog, en zag gelijk zijn kans schoon om te ontsnappen, alleen liep het beestje de verkeerde kant op, al piepend. Sufkont, de andere kant op in de buxusheg, en hij was veilig geweest. Zopje deed een stapje opzij toen Zipje langs rende, om de muis bij het raam weg te pakken, in zijn bek te nemen en een eindje verder op. midden op het gras, op te eten.

Ze hebben dan wel respect voor elkaar, dat ze niet met een ander z’n prooi er vandoor gaan, best wel netjes.

Een paar dagen geleden had Heleen dit filmpje op haar blog gezet
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=vzoFXZ5pT1w]
geniaal! Onze zuiderburen kunnen er ook wat van, mensen in de maling nemen.