Terwijl Perry "nog een kwartiertje" ligt te soezelen in bed ben ik al helemaal klaar om er vandaag tegen aan te gaan. Het zonnetje schijnt heerlijk, Evelien vraagt of het nog te koud is voor haar zomerjas (ja dus) en stopt extra pleisters in haar schooltas; ze heeft nieuwe schoenen aan, platte rode balerina’s en de hielen snijden een beetje in. "Een beetje maar hoor, ik heb er nu geen last van. Staan ze wel met het paars?", vraagt ze, en ik zoek naar het paarse waar ze op doelt. Ooh, haar T-shirt, want haar spijkerbroek is gewoon blauw. "Ja hoor schat, ik verwerk in mijn quilts ook vaak paars met rood, vind ik een hele mooie combinatie.", zeg ik terwijl ik verder ga aan mijn ontbijt. Met haar paars bepoederde oogleden half dicht kijkt ze me peilend aan en ziet dat ik serieus ben, en ik zie ze denken: ‘ik ben toch geen quilt?’. "Ik heb ook sokken in mijn tas zitten, we hebben gym vandaag, dus …"  "Maar dan kan je toch ook je gymschoenen aan doen als je last van je hielen krijgt, die zitten altijd lekker en staan ook nog eens leuk onder je spijkerbroek," zeg ik, en denk aan vroeger, toen ik jong en huppelig was, toen liep bijna iedereen op gympen naar school. En gelukkig denk ik dat en niet hardop, want ze rolt dramatisch met haar ogen: "gymschoenen aan, ja daag, tssss."

Nooit gedacht dat uitgerekend ik zo’n modepop zou groot brengen. LOL maar wel een hele lieve.