Door Maya getagged en dat houdt in dat ik uit de 4e map (de katten, hoe toepasselijk vanwege de naam van mijn weblog) de 4e foto moet nemen en hierover iets moet vertellen. Plus ik mag 4 andere bloggers taggen. Linda die in Australie woont, Ingrid al was het maar om haar aan te sporen fotomapjes bij haar weblog te plaatsen ;-), Marie-Thérèse tag ik om haar aan te sporen haar weblog eens te updaten, ze kan zo lekker vertellen. En als 4e tag ik Marion, een lotgenoot die tevens familie van me blijkt te zijn. Ze maakt momenteel minder leuke tijden door, dus kan het best een opkikker zijn als ze over iets anders ‘moet’ bloggen.
En nu mijn verhaal bij de 4e foto van de 4e map:
Zopje ligt hier op de schommelbank, de foto is een jaar of 2 geleden genomen in de tuin van ons vorige huis en het was altijd leuk om te zien als hij erop sprong; de bank schommelde dan flink en dan zag je hem als een doorwinterde zeeman met zijn pootjes wijd staan en dan ging hij zonder schrik liggen genieten van het geschommel. Als ik op de bank zat en hij sprong op schoot dan bleef hij hard spinnen als ik door bleef schommelen; nou schijnt het dat katten in doodsangst ook wel eens spinnen, dus misschien schommelde ik te hoog. Dankzij perfect bijgehouden nageltjes is hij nog nooit van schoot gevlogen.
Ook wel toevallig dat Maya’s foto waarover zij iets moest vertellen mijn troostquilt was, hier kan je over het krijgen van de quilt lezen, jakkie, ik kan het nog steeds niet met droge ogen lezen. Ze kwamen de 2e dag na mijn 2e chemokuur op visite, alweer 3 jaar geleden.
Bijna niet te geloven dat het 3 jaren geleden is….
De tijd vliegt en ik kan me voorstellen dat je het nog steeds niet met droge ogen kunt lezen, het moet dan ook een hele zware tijd voor je geweest zijn.
Groetjes
Ines