Fear Of Fucking Up, dáár had ik last van, bedacht ik me net na een hele ochtend naar Fate te hebben gekeken, van The WinxSaga, een serie over een school voor jongeren met buiten natuurlijke gaven, feeën en zulks. 
Ik lijd aan FOFU ?
En daarom ben ik niet aan het tekenen. Pffff. Niets is slechter voor voortgang dan de angst het te verprutsen. Het gaat om het volgende: De contouren van deel 1 (waarover later ook gequilt gaat worden) 

moeten nog even met zwarte stift getekend worden. In de Engelstalige landen gebruiken ze de Sharpie, misschien vergelijkbaar met onze Pigma micron pen? Ik weet dat ze in verschillende diktes bestaan, maar ik heb alleen maar de 1 en 2 mm. Maar na een zoektocht door mijn bak met verf, krijt en stiften kwam ik twee soorten tegen die ook werken. Kleurvast, zuurvrij en wasbaar. Ik heb een test gedaan op een proeflapje waar al Inktense op zit, dit is een mooie fijne maar niet te dunne

En ik vond een zwarte stift in deze verpakking van de Intertoys, gekocht toen een jaar of 8 geleden er met carnaval op de witte stofjassen geschreven moest worden. De stiften zijn nooit gebruikt omdat ze te dun waren. Lucky me.

En deze geeft een wat bredere lijn geeft, tekende wel fijn, maar iets te breed naar mijn zin, maar wel mooi diep zwart. 

Ik wacht nog een uurtje om te zien of ze op hun plaats blijven, en dan kan ik aan de slag.

Gisteren was een productieve dag, nou ja, ik heb de ramen gelapt en dat is met mijn nieuwe wissers een fluitje van een cent. Het verschil van voor en na is heerlijk bevredigend, de modder pootjes van Jon en alle andere vuil is weg

Voor zolang het duurt blinken de ramen ons nu tegemoet 

Ook heb ik weer een paar km gelopen door de wijk; bij de basisschool waar onze kinderen op hebben gezeten hebben ze links er van een extra pleintje gemaakt, achter het hekje ook nog voor fietsen, en omdat hier ook een Pokestop is, kan ik hier staan met veilige afstand tot voorbijgangers. Want het druk op straat (niet te zien op deze foto, daar ik wachtte tot de koppeltjes uit beeld waren). Het zebrapad is er ook sinds een jaar, te zot voor woorden dat dit nodig was, de kinderen die wilden oversteken kregen gewoon geen voorrang van ouders die hun kinderen brachten of haalden. Je moet weten dat de weg naar links doodlopend is voor auto’s.

Het was een mooie dag, dreigende luchten, niet alleen vanwege de bewolking, maar ook vol met door mensen met hooikoorts gehate pollen. Wel mooi voor een foto, dat goud gele.

En als je op weg naar huis een shiny vangt die je nog niet hebt, dan kan je dag niet meer stuk ?

Ondertussen is het wachten op de sneeuw, volgens weermannen en verkeerswaarschuwingen krijgt het Bijbelse proportie, oh de opwinding. Weer eens iets anders om je “druk” over te maken, het verzet de zinnen he. We wachten ook hier gewoon af op wat al dan niet gaat komen. Met de wekelijkse boodschappen zal voor de hele week aan eten gescoord worden, zodat we bij in die zing en insneeuwing geen honger zullen lijden, zodra het rustig is in de winkel (uur of 5).
Nu even de stitch along van gisteren maken, die van vandaag komt tegen de avond pas binnen, tijdsverschil met Amerika he.

En lees je graag mijn blog, abonneer je er dan even op zodat je er geen een hoeft te missen.