Okay, laat ik weer eerst beginnen met de huishoudelijke mededeling over het verdwijnen van de e-mail notificaties, hier is even niks aan te doen, en ik heb geen puf om me er in te verdiepen. Er zijn handige apps die je op je mobieltje, tablet of computer kan installeren, je voegt de homepage van de blog die je wilt volgen toe, en  als je dan elke dag of zo de app opent zie je de nieuwste berichten van jouw favoriete blogjes. Ikzelf gebruik al jaren tot grote tevredenheid Feedly, https://feedly.com/apps.html

Het verwijderen van Jetpack had ook tot gevolg dat de Google vertaalwidget weg was. Ik heb vanmorgen een andere gevonden en geïnstalleerd, en jongens dat is een fijne. Ik heb de instelling zo gezet dat mijn blog automatisch in de taal van de gebruiker te zien is. Natuurlijk alleen als de lezer de instellingen op zijn apparaat in zijn eigen taal heeft ingesteld. De vertaling is soms lachwekkend vanwege de kromme zinsopbouw, maar men snapt wel waar het om gaat.

Jemig, waarom heb ik zoveel woorden nodig om iets te vertellen? Ik plemp maar gewoon een foto neer, het vertaalsymbooltje met pijltjes om een andere taal te kiezen staat bovenaan in beeld.juist ja, zelfs bij het tonen van een foto kan ik het niet nalaten er iets bij te vertellen.

Afgelopen dagen had ik de deuren naar de bijkeuken en garage open gezet zodat de kleintjes daar op hun gemak konden kijken. Elke avond zagen ze Jon en Sherlock met trillende staartjes vanwege de anticipatie op wat lekkers voor me uit de garage inlopen, en het was wachten op het moment dat de nieuwsgierigheid het zou winnen van de angst. En gisteravond vlak voor sluitingstijd bedtijd was het zover, zowel Puk als Fay liepen met de oudjes mee toen ik de twee schaaltjes van het aanrecht pakte. Toen ik dit zag gebeuren nam ik als een volleerde serveerster de andere twee schaaltjes ook in mijn handen zonder brokjes te verliezen, en liep rustig achter het kwartet aan. Even een paniekmomentje bij Puk toen ik de schaaltjes in de garage neerzette, en Jon maakte rechtsomkeer bij het zien van deze drukte.
Terwijl het trio zat te smikkelen liep ik de garage uit, de deur rustig achter me dicht trekkend, en ging op zoek naar Jon, die in de woonkamer steun zocht bij DH. Ik gaf hem een lekkernijtje en kon hem toen oppakken en in de garage -waar de rust was wedergekeerd- zetten.

Ik droomde dat de kleintjes dood waren gebeten door Jon, en liep met een beetje lood in mijn sokken de garage in. Jon en Sherlock glipten zoals altijd gelijk er uit, en Puk en Fay? Kijk maar

Oooh wat leuk, Fay ligt waar Jon altijd lag tot Sherlock dit plekje inpikte. Op de reserve koelkast is nog een slaapplek, en er schuin achter in het hoekje onder de centrale stofzuiger unit ook, en halverwege de garage zijn nog twee slaapplekjes.

Ik ging even stil aan de kant staan om de kleintjes de kans te geven om rustig de garage uit te lopen, en dat lukte aardig. De oudjes wilden eerst even een frisse neus halen, ik liet ze via het keukenraam naar buiten. Een paar minuten later wilden ze tot grote vreugde van de kleintjes weer naar binnen en even later zaten ze naast elkaar te eten in de keuken en liepen na afloop als best buddies alle vier door de woonkamer. Beetje stoeien, tikkertje spelen, vogeltjes tellen, een paar hapjes nemen van het citroengras, en daarna chillen op tafel en op de speelmat.

Manlief heeft vanmorgen weer een bestraling en chemo gehad, eind van de middag nog een bestraling en dan even een weekendje niks. Het is meegevallen, na thuiskomst en lunch is hij lekker in bed gekropen om de vermoeidheid een beetje weg te slapen. Ik had er best wel bij kunnen kruipen, dagen als deze breken me een beetje op, maar als ik een middagdutje doe slaap in vannacht weer slecht in.

Dus heb ik alweer wat geverfd, vanavond komt de vaas klaar. De lange bladeren zijn van de sanseveria’s, en er zijn zoveel verschillende soorten dat ze er altijd wel op eentje lijken.

Niet helemaal tevreden over de  blauwe en zwarte blokjes, ze worden een lange streep van hetzelfde, maar ik kan later altijd nog met witte Lumiere verf over de blauwe blokjes heen gaan, met Sparkles uiteraard. Ik hoorde bewonderende woorden over mijn zin om aan deze blokken te werken; ik heb vaak meer zin om te zappen of op mijn iPad spelletjes te doen, maar ik weet dat ik daar weinig energie uit haal. De eerste paar minuten van het kleuren/verven zit ik er nog niet met mijn hoofd bij, maar dan komt de lol en ga ik zo op in het werkje dat ik amper meer kan stoppen.

Ik ga zo de garage een beetje opruimen, de losse spullen opbergen, en nog een paar slaapplekjes maken die wat hoger liggen, misschien eentje onder de werkbank. Als ze maar niet te dicht bij de kattenbakken zijn, die staan bij de klep van de garage. Ik was trouwens heel blij dat de kleintjes de bakken in de garage ook gebruiken, en niet op het hoogpolig tapijt iets doen.

En net als ik dit blogje wil afsluiten komt Sherlock er gezellig bijliggen, hij wilt even heel goed geaaid worden en zucht van genot.

Wat dat papier is links onder? De nieuwe stitch along van Crabapple Hill, het start op 1 januari en je kan nu al alles hier gratis downloaden. Wil je liever niet op de link klikken, type dan Crabapple Hill studio in de zoekmachine, en ga op de site naar Other stuff en dan naar Downloadables.Vanaf 1 februari kan je weer dagelijkse uitleg vinden op haar Facebookpagina. Ik heb die van vorig jaar nog niet af, ben blijven hangen in het laatste middenblok dat volgens mij alleen maar tekst was. Boring. Zal er toch maar even naar kijken, misschien dat het bij kijken blijft, misschien ook niet.

Sherlock kan haast niet wachten, zoveel vogelhuisjes, dan moeten er dan ook vogeltjes te zien zijn