Vrijdagmiddag waren we in Alphen aan den Rijn, manlief moest hier een aandeelhoudersvergadering bijwonen als financieel adviseur, en ik hield me die drie uur zoet met oa een wandeling door een park

ook in het park

De screenshotplaatjes die jullie nu zien (de volgende avond van mijn app genomen) zijn afkomstig van het Pokemonspel, het zijn bezienswaardigheden waar Pokestops of Gyms zijn geplaatst, en van zo’n stop of gym krijg je een cadeautje met een ansichtkaart van de stop, die je weer naar Pokemonvrienden kan sturen. Vaak staat er meer info op het plaatje dan de naam alleen, een beetje geschiedenis of zo, maar niet bij deze helaas. Het maakt een wandeling door onbekende steden tot een soort van stadsgids.

Oh shit, ik zie de waas al voor de ogen trekken, lekker interessant Shirley, kunnen we even doorspoelen? Het was schitterend weer, dus geen straf om buiten te zijn, wat staan daar mooie huizen

Ik dronk bij aankomst in het gebouw in het park een kopje koffie, en maakte gebruik van het toilet; een krappe ruimte waarbij ik moest mikken tijdens het gaan zitten, want de bril stond scheef op de pot en ik vertrouwde het niet, het schoof nog wat verder opzij toen ik was geland, doodeng. Ik zat met mijn knieën bijna onder het fonteintje en toen ik me moest afvegen en iets voorover leunde en bijna met mijn kin tegen het fonteintje botste, voelde ik de bril van de wc angstvallig bewegen onder mij. Het koude zweet brak me uit toen ik omhoog moest, dit moest haast loodrecht gebeuren om de bril niet helemaal van de pot af te duwen, en ik trok me op aan de klink, die ook leek mee te geven. Jongens wat was ik blij dat ik weer rechtop stond zonder de boel te hebben gesloopt, wat een exercitie was dit. Vlak voor vertrek naar huis nam ik de andere wc, net zo krap maar die bril zat er wel goed op, net als de deurklink.

Gelukkig kwam ik weer helemaal tot rust tijdens de wandeling, Pokemons vangen kalmeert me zo.

In de wijk naast het water vlak bij kinderdagverblijven en een schooltje zag ik aan weerszijde van een straat deze tegel, zo leuk 😻

Ook liep ik langs een mini bibliotheek, waar je gewoon een boek kan lenen of ruilen

en een mini speeltuintje

Hier bij de klokkentoren liep ik wel vlak langs, maar hij was achter een andere straat, de andere kant op dan waar ik naar toe moest gaan. Het verleidelijke van Pokestops zien op je schermpje is dat je van stop naar stop loopt en eer je er erg in hebt ben je zo een uur verder, en je moet ook nog terug, tenzij je een rondje kan lopen.

Na een dik uur was ik weer terug en koos iets lekkers voor bij de koffie, het was een flinke appeltaartpunt, de vrouw die me bediende vroeg of ik er ook slagroom bij wilde hebben, mmm lekker, doe maar. En lekker was het, geen fratsen met heel veel noten, (ook wel heel lekker, maar je moet er zo bij opletten, en het is hard werken en heeft vaak niks meer met appeltaart te maken) dit was een klassieke appeltaart die niet in kleine stukjes uiteenviel bij het op de vork nemen, super! Er zat zo te proeven een beetje kaneel door het deeg als ook kaneelsuiker rond de stukjes appel, en ik meende een dun laagje amandelspijs op de bodem te proeven, en een snufje custard, waarschijnlijk voor de binding. 

Het was half acht eer we thuis waren, en moe dat we waren, ik van de autorit en mijn lief van de vergadering drie uur lang. We hadden allebei het weekend hard nodig om weer bij te tanken.

Beetje lezen, filmpjes kijken en onderwijl haken tijdens het luisteren en kijken naar The Last Homely House van Kate

Elke dag zie ik dit gebeuren, Sherlock is klaar met eten en gaat met een zucht op de tegelvloer liggen, duidelijk toe aan rust, en dan komt Puk aanlopen, diepe zucht. Hij gaat schrijlings op Sherlock liggen, even wat happen in de nek, beetje stoeien, en dan rolt hij af om vervolgens Sherlock zijn rug, schouders, nek en kopje uitgebreid te wassen. Al die tijd laat Sherlock het gelaten toe, tot hij hard met zijn staartje op de tegels begint te tikken, zo van: “het is mooi zo, klaar nou.” En dan is het nog even stoeien waarbij ze allebei veel lol in hebben, tot Sherlock ook hier genoeg van krijgt en de pootjes buiten wilt strekken.

Puk kwam vanmorgen na een uur buiten te zijn geweest weer onder de modder thuis, overal waar hij zat, liep of lag liet hij nattigheid achter, en toen het was opgedroogd was het zanderig. Het is alsof je een hond in huis hebt, kan ik me zo voorstellen. Puk was in no time droog en schoon, de vloer heeft helaas mijn hulp nodig voor hetzelfde resultaat. Was het maar zo’n feest, zelfreinigende vloeren.

Op Facebook had Hilde, een professional organizer, op haar pagina Yourganize bij haar dagelijkse opruimpost om deelnemers te motiveren elke dag iets op te ruimen de vraag gesteld wat wij zouden opruimen voor onze tijd was gekomen, om zo de nabestaanden bij het uitruimen van alle spullen veel werk, ongemak of gene te besparen. Ze kreeg allemaal reacties van dagboek, brieven, foto’s en zulks, en ik kon het niet nalaten om het eerste wat in mijn hoofd opkwam op te schrijven bij de reacties, namelijk “de la met vibrators”. Waarop iemand reageerde dat ik hier wel een blogje over moest schrijven. Al lang gedaan joh, lees maar hier 🤭