Ik liep vanmiddag in de tuin, zong hardop: “Vol verwachting klopt mijn hart”, toen ik naar de trostomaatjes ging kijken, manlief stond vlakbij en moest lachen, en helemaal toen ik bedremmeld er achteraan zong: “oh nee, de tomaatjes worden helemaal zwart”,  want ik keek van vrolijk naar teleurgesteld; met de basilicum er niet ver vandaan groeiend had ik zo’n zin in een vers geplukt tomaatje met een klein basilicum blaadje. Eerder deze maand had ik al radijsjes en worteltjes uit eigen tuin, dankzij het voer van de vogeltjes afgelopen winter, dat was niet gepland, en zo leuk dat ik tijdens het wieden dit tegenkwam.

Gelukkig verkoopt de winkel deze tomaatjes ook (maar dan rood), maar zo lekker als uit eigen tuin als alles goed gaat, nee, dat zijn ze niet.

Mijn bril is er, en hij zit lekker! Suzanne was zo lief om foto’s van mij te maken, best goed gelukt, al zeg ik het zelf! 🙂

en later scheen de zon zwakjes door de sluierbewolking heen, en maakte ze snel een foto van de iets verkleurende glazen. Hoe meer UV-stralen, hoe donkerder natuurlijk, en ik kon gelijk checken of mijn daglichtlampen ook de schadelijke UV-stralen hebben, en dat is niet het geval, hoera.

En mijn teen, hij zit er nog aan :-), maar het ziet nog vurig rood daar waar de pedicure from hell me heeft gesneden, en een avondvierdaagse lopen zit er ook nog even niet in, maar verder mag ik niet klagen. Tenzij ik mijn middelvinger voor de tigste keer tegen iets aanstoot, waardoor deze gaat bloeden als een rund, zoals gisteren tijdens het grasmaaien. Ik wilde nog voor de bui het gras gemaaid hebben, en terwijl ik -net begonnen- de eerste druppels al voelde vallen, hard achter de machine rennend het hele parcours aflegde, stootte ik dus mijn vinger, en zat er overal bloed. Maar ik ben keihard, en om mijn doel te bereiken deed ik met mijn vinger in de mond de rest verder met 1 hand aan de machine, hierbij ook nog een accu verwisselen, en rennen maar weer.

Poeh, ik was kletsnat van de regen en zweet toen ik klaar was, en eenmaal de grasmaaier opgeborgen en de schuifpui dicht, hield het op met regenen, wat een timing!  Maar goed, het gras lag er netjes bij, en ik had het record gras maaien verbroken, binnen 10 minuten! Of dit ooit een Olympisch onderdeel gaat worden valt te betwijfelen, anders zou ik me gelijk inschrijven. Mijn vinger hield pas op met bloeden nadat ik er een pleister tegen had gedrukt, het mag een wonder heten dat ik geen zwarte poep had, vanmiddag.
Om af te sluiten op een lichtere voet, kijk eens naar mijn favo machinequilter, Pink, een man, die zo mooi kan quilten, met een longarm,
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=aLDOSToRvfI]