“Doe ik effe” dacht ik gistermiddag, toen ik gewapend met schep, zeef, emmer, opvangbak en handschoenen in de voortuin aan de slag ging, het was wel grijs weer, maar met 9 graden en windstil voelde het heerlijk zacht aan, het nodigde uit om buiten aan de slag te gaan. Naast de bloembakken is 20 jaar geleden op antiworteldoek een ongeveer 3 cm dikke laag grijze split gestort. Nu groeit het onkruid naar harte lust, en de blaadjes hebben er de laatste jaren dat het huis leeg stond en de tuinman niet meer maandelijks kwam lekker kunnen composteren tussen de steentjes.

Met alleen wieden zou het probleem niet opgelost zijn, dus dacht ik om “gewoon even” het antiworteldoek in delen leeg te scheppen, elke dag een vierkante meter of zo, moet toch te doen zijn?  Maar het antiworteldoek is in geen velden of wegen te vinden, het is opgelost! Ik heb nu moeten afgraven tot ik amper meer steentjes voelde, 10 cm diep, wat een klus! Met de zeef haalde ik onkruid, wortels en compost van tussen de steentjes, en een prachtige losse grond belande in de opvangbak. 1 uur later moest ik stoppen, het was toen al te donker om goed te kunnen zien waar ik mee bezig was;  ik heb een stuk van 100x 50 cm schoon gekregen, onder toeziend oog van Loki uiteraard. Zopje kwam het werk na afloop nog even bewonderen nadat hij Loki had weggejaagd.

Nu is het vandaag en morgen afwachten wat mijn polsgewricht hiervan zegt, maar ik denk afgaande van mijn schouders ook niet dat ik dit een hele dag moet doen, het heen en weer bewegen van een zeef (vierkante houten schaal maatje dienblad met gaas onderin) is toch een behoorlijk eenzijdige belasting als je het niet gewend bent. Bij daglicht is het noeste werk beter zien, al helemaal omdat er een mals regenbuitje overheen is gegaan en de steentjes heeft schoongespoeld.
Oh, bij de afgezaagde spar is het helemaal erg! Onder de vuilnisbakzak zit nog schoon grond zonder steentjes, het is makkelijker omdat ik het gezeefde grond hier gelijk boven schone deel kan laten vallen.
Er zitten nog wel een paar dagen werk hier op me te wachten.
Ondertussen werd er afgelopen dagen hard gewerkt aan de blokken van de Mesmerized quilt voor Marjo, ( patroon is hier te koop) ik had eerder niet genoeg ruimte op de Clover designwall om ze mooi op te kunnen hangen
en heb links een losse plakwanddeel opgehangen, door het zwarte roetje zit een nylon draad die nu over twee spijkertjes vallen.

Deze witte lap is etalagevilt en kan ik er zo weer afhaken, handig om mee te nemen op quiltweekend of zo.  Het ging een enkele keer mis met naaien, en dan is het niet fijn als je hier pas na 36 blokjes  achter kom, gelukkig was ik nog niet al te ver gekomen; uithalen dus (de linkse blokjes met roze op het hoekje zijn al goed. Vanaf dit moment ben ik niet meer dan 12 blokjes gelijkertijd gaan maken, uithalen is niet zo mijn ding
En al die tijd met Loki in de buurt, zo gezellig!
De muur werd steeds voller
het was zelfs vanaf de straat te zien ’s avonds als ik het licht in mijn naaikamer aan had, leuk voor de buurt 🙂 om na jaren van leegstand weer leven in de brouwerij te zien.

Vanmiddag maakte ik het laatste blokje af, het paste niet meer tegen de muur dus liggen ze nu allemaal op de grond in de woonkamer (de katten kunnen nu even niet de kamer in).
Na wat omwisselen van blokken op aanwijzing van Tim denk ik dat dit het gaat worden,
er zit volgens mij voldoende balans in, zometeen even de reactie van Suzanne en DH horen, die zijn beiden nog aan het werk.

En Loki ligt alweer in dromenland, lekker tegen de verwarming aan op de oefenquiltjes